«Είναι σκληρόκαρδη η άρνηση της εκπλήρωσης της επιθυμίας των -συνήθως χαρακτηριζομένων ως φίλων και εταίρων - Γάλλων, Ιταλών και Ισπανών για ανάληψη κοινού ευρωπαϊκού χρέους με τη βοήθεια ευρωομολόγων και ομολόγων κορονοϊού; Ή μήπως είναι αδίστακτες εκείνες οι κυβερνήσεις των χωρών που εκμεταλλεύονται μια πανδημία με χιλιάδες νεκρούς για να επαναφέρουν τις παλαιές δημοσιονομικές τους απόψεις κατά της Γερμανίας, της Ολλανδίας και άλλων αντιπάλων των ευρωομολόγων; Ο πάγος πάνω στον οποίο κινούνται οι υποστηρικτές και των δύο προοπτικών είναι εξαιρετικά λεπτός. Δεν πρέπει όμως να υπερβάλλουμε με τα σενάρια κατάρρευσης της ΕΕ. Υπήρχαν πάντοτε και ευτυχώς δεν έχουν επαληθευτεί μέχρι στιγμής (τέτοια σενάρια), ένα πράγμα είναι όμως βέβαιο: οι Ευρωπαίοι έχουν βρεθεί στο παρελθόν και πιο κοντά μεταξύ τους», παρατηρεί η Frankfurter Allgemeine Zeitung σχετικά με τη διαμάχη για τα ομόλογα
«Η κρίση του κορονοϊού δείχνει σε ποιες φυγόκεντρες δυνάμεις εκτίθενται οι Βρυξέλλες και τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα. Δύση εναντίον Ανατολής, Βορράς εναντίον Νότου. Η λέξη κλειδί είναι τα κορονο-ομόλογα. Στη ζώνη του ευρώ, οι εκκλήσεις για αλληλεγγύη πέφτουν στο κενό, ορισμένοι κατηγορούν ο ένας τον άλλο, ενώ άλλοι απλώς αισθάνονται εγκαταλελειμμένοι. Η Ενωμένη Ευρώπη δεν είναι κάτι που βιώνουμε. Βρισκόμαστε στη μεγαλύτερη κρίση μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και παρόλα αυτά οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αντιδικούν όπως στην αρχή της κρίσης των χρηματοπιστωτικών αγορών το 2008. Η προσφυγική κρίση το 2015, ο αγωγός φυσικού αερίου Nord Stream2 και το ασυντόνιστο κλείσιμο των συνόρων λόγω του κορονοϊού αποδεικνύουν ακριβώς την έλλειψη σύμπνοιας στην Ευρώπη. Από τη σκοπιά της χρηματοπιστωτικής πολιτικής, η καγκελάριος Μέρκελ πρέπει να διασφαλίσει ότι ο σκληρά πληττόμενος ευρωπαϊκός νότος θα λάβει βοήθεια που θα ανταποκρίνεται στην κατάσταση. Χωρίς παροχές αλληλεγγύης, το ευρώ θα αποτύχει», προειδοποιεί η Schwaebische Zeitung.
«Στενόμυαλη και ιδεολογικά φορτισμένη φαίνεται η αντιπαράθεση για τα λεγόμενα ομόλογα κορονοϊού, η οποία διεξάγεται τελευταία στις Βρυξέλλες. Η Γερμανία, αλλά και η Αυστρία, οι Κάτω Χώρες και η Φινλανδία βάζουν φρένο σε αυτά, επειδή βλέπουν ότι διαφορετικά θα αναλάμβαναν ευθύνη για τις κυβερνήσεις που ακολουθούν μια μη χρηστή δημοσιονομική πολιτική. Δεν χρειάζεται όμως να προσποιείται κανείς. Η νομισματική ένωση θα είχε καταρρεύσει εδώ και πολύ καιρό χωρίς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Στην ΕΚΤ όμως μπορεί να προσαφθεί ότι καθιστά συνεχώς εαυτήν πειθήνιο βοηθό αναποφάσιστων πολιτικών. Τώρα είναι καιρός να στείλουμε ένα αξιόπιστο μήνυμα: η Ευρώπη είναι ενωμένη».