«Η εκπληκτική άνοδος της Τουρκίας ως δύναμης των μη επανδρωμένων αεροσκαφών (drones)». Αυτός είναι ο τίτλος εκτενούς ρεπορτάζ της Welt Online, το οποίο αναφέρεται στην προσπάθεια της Τουρκίας να αναχθεί σε υπολογίσιμη στρατιωτική δύναμη με τα drones Μπαϊρακτάρ.
Μεταξύ άλλων σημειώνει: «Τα drones Μπαϊρακτάρ, που κατασκευάζονται στην Τουρκία, έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί στην Αφρική, τη Μέση Ανατολή και τον Καύκασο - όπου δηλαδή ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ήθελε να δώσει γεωπολιτική έμφαση (…) Η Τουρκία έχει υπογράψει συμβάσεις πώλησης για τα δημοφιλή ντρόουν της με τουλάχιστον 13 χώρες, ενώ Πολωνία και Λετονία έχουν επίσης πρόσφατα εκδηλώσει ενδιαφέρον (…) Στην πραγματικότητα, η Τουρκία είναι αυτή τη στιγμή μια από τις πιο δραστήριες δυνάμεις drones παγκοσμίως. Αυτό έπιασε τη Δύση απροετοίμαστη, αφού κανείς δεν υπολόγιζε την Τουρκία στη λίστα των κατασκευαστριών στρατιωτικής τεχνολογίας αιχμής (…) Κράτη όπως οι ΗΠΑ και το Ισραήλ αρνήθηκαν να πωλήσουν ισχυρά μαχητικά drones στην Τουρκία στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Κατά συνέπεια Τούρκοι μηχανικοί ερεύνησαν και ανέπτυξαν τη δική τους τεχνολογία».
Ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει και η ιστορία της κατασκευάστριας που βρίσκεται πίσω από τα Μπαϊρακτάρ ΤΒ2 αλλά και το πώς σιγά-σιγά εξελίχθηκαν σε «εθνικό σύμβολο», όπως σημειώνει η εφημερίδα.
«Κατασκευάστρια των TB2 είναι η οικογενειακή εταιρεία Μπαϊράκ, η οποία ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1980 και διευθύνεται από τους αδελφούς Μπαϊρακτάρ (…) Ενώ ο Χαλούκ επικεντρώνεται στη διαχείριση, ο φιλόδοξος μηχανικός Σελτσούκ καθοδηγεί το πρόγραμμα drones ως τεχνικός διευθυντής (…) Το 2016 ο Σελτσούκ παντρεύτηκε την κόρη του Ερντογάν, Σουμεϊγέ. Εκείνη την περίοδο τα TB2 χρησιμοποιούνταν στον τουρκικό στρατό μόνο για ένα χρόνο, είχαν σχετικά λίγες ώρες πτήσης και μόλις είχαν δοκιμαστεί σε πλήγματα ακριβείας.
Ωστόσο, τα επόμενα χρόνια, η Τουρκία εξαπέλυσε πολλές αμφιλεγόμενες στρατιωτικές επιθέσεις στη βόρεια Συρία. Τα TB2 χρησιμοποιήθηκαν κατά του κουρδικού PKK, κατά των δυνάμεων του στρατηγού Χαλιφά Χαφτάρ στη Λιβύη, κατά των υποστηρικτών του Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία αλλά και στη σύγκρουση του Ναγκόρνο-Καραμπάχ κατά των ενόπλων δυνάμεων της Αρμενίας.»