Πως μπορεί να προχωρήσει μπροστά μια χώρα στην οποία κυριαρχούν η πόλωση και ο διχασμός; Η γρήγορη απάντηση είναι ότι δεν μπορεί. Ναι μεν υπάρχει μια πρόοδος, ένας εκσυγχρονισμός, ωστόσο, πρόκειται για μια εξέλιξη ασθενική και ατελή που προχωρά με μεγάλη βραδύτητα.
Η χώρα προχωρά μεν, αλλά με μικρά βήματα, όταν οι άλλοι τρέχουν.
Το πολιτικό προσωπικό στην Ελλάδα δεν μπορεί όχι να συμφωνήσει σε ένα βασικό θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της χώρας, πράγματα αυτονόητα εδώ και πολλές δεκαετίες σε όλο τον προηγμένο κόσμο, αλλά ούτε καν να συζητήσει.
Πόλωση, τοξικότητα και ανοιχτή εχθρότητα συνιστούν την πολιτική αντιπαράθεση στην Ελλάδα το 2022 μια σύγκρουση από την οποία λείπουν μόνο τα όπλα! Πάλι καλά διότι μέχρι πρόσφατα, πριν τη μεταπολίτευσή, τα όπλα και ο στρατός ήταν βασικά στοιχεία του πολιτικού παίγνιου.
Σε μια Ευρώπη που λειτουργεί με συμβιβασμούς, όπου όλοι οι παίχτες υποχωρούν από τις θέσεις τους προκειμένου να υπάρξει μια κοινή λύση και κανένας δεν φεύγει χαρούμενος από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων, στην Ελλάδα τα κόμματα μάχονται νυχθημερόν με μοναδικό στόχο πως θα πλήξουν το ένα το άλλο. Και αυτό, τα πλήγματα στον κομματικό αντίπαλο, το πετυχαίνουν αρκετά καλά αλλά με ένα ακριβό αντίτιμο: τη δημαγωγία και την καθήλωση της χώρας στη στασιμότητα.
Συζητάμε ακόμα, και κάποιοι «αγωνίζονται», για το πανεπιστημιακό άσυλο. Πράγματα προφανή, αστεία, που δεν συναντά κανείς σε καμία ευρωπαϊκή χώρα.
Στα πολλά προβλήματα που ταλανίζουν τη χώρα και τις μεγάλες προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπιστούν για να διασφαλιστεί η μελλοντική πορεία της χώρας τις απαντήσεις δίνουν πολωμένα κόμματα τα οποία αδυνατούν να δουν οτιδήποτε, πέρα από το μικροκομματικό συμφέρον.
Τα προβλήματα απαιτούν συνθέσεις για την εξεύρεση λύσεων και εμείς εδώ παραμένουμε στο έλεος μιας ατελείωτης σύγκρουσης πολωμένων δυνάμεων. Δυνάμεις που τρέφονται και ωφελούνται από την παρακμή διαμορφώνουν το μέλλον της χώρας.
Παιδεία, δικαιοσύνη, δημόσια διοίκηση, σώματα ασφαλείας, τοπική αυτοδιοίκηση όλα δέσμια μιας πανίσχυρης κομματοκρατίας η οποία κατάφερε να διασωθεί και να επιβιώσει ακόμα και μετά την οικονομική κατάρρευση του 2010 – 2015. Πως; Αποπροσανατολίζοντας τους πολίτες, εκτρέποντας την προσοχή από τα πραγματικά προβλήματα και τρέφοντας χωρίς αιδώ τον διχασμό και την αντιπαλότητα.
Πώς θα προχωρήσει μια χώρα προς το αύριο δίχως μια στοιχειωδώς αποτελεσματική θεσμική συγκρότηση; Δίχως ένα συγκροτημένο σχέδιο για την παιδεία; Για τη δικαιοσύνη; Για το δημογραφικό; Για τη δημόσια διοίκηση;
Αν η ΕΥΠ λειτουργούσε με επαγγελματισμό και με ένα ισχυρό θεσμικό πλαίσιο δεν θα συζητούσαμε σήμερα για τις παρακολουθήσεις και τις ευθύνες του πρωθυπουργού, υπόθεση που αποδυναμώνει την κυβέρνηση σε μια εξαιρετικά δύσκολη οικονομική συγκυρία.
Όσο τα κόμματα τρώγονται αδυνατώντας να συμφωνήσουν σε ένα βασικό πλαίσιο για τη λειτουργία της χώρας θα πελαγοδρομούμε. Δεν μπορούμε να φτάσουμε μακριά και δεν θα φτάσουμε μακριά. Θα είμαστε καθηλωμένοι με ένα μόνιμο μεγάλο discount σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, κατηγορώντας οι μεν τους δε και πάει λέγοντας.
Είναι όλα τα κόμματα ίδια; Όχι. Είναι όλοι οι πολιτικοί έμποροι ακραίων θέσεων; Όχι. Υπάρχουν μετριοπαθείς; Ναι. Είναι στο χέρι των πολιτών να γυρίσουν την πλάτη στην πόλωση, στην τοξικότητα, να κρίνουν με βάση τη λογική και τα αποτελέσματα και να περιθωριοποιήσουν τα άκρα. Μόνο έτσι ίσως μπει τέλος στο φαύλο κύκλο που ζούμε.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
