Αντίθετα με τα ασταθή και επιρρεπή σε ακραίες διακυμάνσεις κρυπτονομίσματα, όπως το δημοφιλές bitcoin, τα stablecoins αποτελούν μια ειδική κατηγορία κρυπτονομισμάτων που έχουν σχεδιαστεί για να διατηρούν σταθερή αξία.
Στόχος τους είναι να προσφέρουν ένα πιο προβλέψιμο ψηφιακό μέσο συναλλαγών, συνδέοντας την τιμή τους με ένα εξωτερικό σημείο αναφοράς, όπως ένα νόμισμα, ένα εμπόρευμα ή άλλο χρηματοοικονομικό στοιχείο.
Με απλά λόγια, τα stablecoins λειτουργούν ως «ψηφιακό χρήμα» μέσα στο οικοσύστημα των κρυπτονομισμάτων.
Σύμφωνα με την Chainlink, επιδιώκουν να διατηρούν την τιμή τους κοντά στην αξία του περιουσιακού στοιχείου που εκπροσωπούν. Για παράδειγμα, ένα stablecoin συνδεδεμένο με το δολάριο προσπαθεί να παραμένει κοντά στο 1 δολάριο, προσφέροντας μεγαλύτερη σταθερότητα για πληρωμές και μεταφορές αξίας στο blockchain.
Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι stablecoins, ανάλογα με το πώς επιτυγχάνεται και διατηρείται η σταθερότητα της αξίας τους, με κάθε μοντέλο να διαθέτει τα δικά του χαρακτηριστικά αλλά και ρίσκα.
Η πιο διαδεδομένη κατηγορία είναι τα stablecoins που στηρίζονται σε αποθεματικά παραδοσιακών νομισμάτων, κυρίως του δολαρίου.
Σε αυτή την περίπτωση, ο εκδότης διατηρεί αποθεματικά σε μετρητά ή ισοδύναμα, ώστε κάθε ψηφιακό νόμισμα να μπορεί, θεωρητικά, να εξαργυρωθεί σε αναλογία ένα προς ένα.
Τα συγκεκριμένα stablecoins κυριαρχούν στις αγορές κρυπτονομισμάτων, καθώς προσφέρουν μεγαλύτερη προβλεψιμότητα και χρησιμοποιούνται ευρέως τόσο στο trading όσο και στις πληρωμές.
Μια δεύτερη κατηγορία είναι τα stablecoins που συνδέονται με εμπορεύματα, όπως ο χρυσός. Σε αυτή την περίπτωση, η αξία τους ακολουθεί την τιμή του αντίστοιχου εμπορεύματος και καλύπτεται από φυσικά αποθέματα ή ισοδύναμες επενδύσεις που τηρούνται από τρίτους.
Αυτού του είδους τα stablecoins προσελκύουν χρήστες που επιθυμούν έκθεση σε παραδοσιακά «ασφαλή καταφύγια», αξιοποιώντας παράλληλα τα πλεονεκτήματα της ψηφιακής μεταφοράς αξίας.
Υπάρχουν επίσης stablecoins που εξασφαλίζονται με άλλα κρυπτονομίσματα. Σε αυτά τα μοντέλα, η σταθερότητα επιτυγχάνεται μέσω υπερ-εξασφάλισης, όπου ο χρήστης «κλειδώνει» ψηφιακά assets μεγαλύτερης αξίας από το stablecoin που εκδίδεται.
Με αυτόν τον τρόπο επιχειρείται να απορροφηθούν οι έντονες διακυμάνσεις της αγοράς, αν και το σύστημα παραμένει πιο ευάλωτο σε απότομες πτώσεις τιμών.
Τέλος, ιδιαίτερη κατηγορία αποτελούν τα αλγοριθμικά stablecoins, τα οποία δεν βασίζονται απαραίτητα σε άμεσα αποθεματικά.
Αντίθετα, προσπαθούν να διατηρήσουν την ισοτιμία τους μέσω μηχανισμών προσφοράς και ζήτησης, αυξάνοντας ή μειώνοντας την κυκλοφορία τους ανάλογα με τις συνθήκες της αγοράς.
Αν και το μοντέλο αυτό υπόσχεται μεγαλύτερη αποκέντρωση, έχει αποδειχθεί και το πιο ριψοκίνδυνο, καθώς σε περιόδους έντονης πίεσης μπορεί να αποτύχει να στηρίξει την αξία του νομίσματος.
Συνολικά, η ποικιλία των stablecoins αντανακλά την προσπάθεια του χώρου των κρυπτονομισμάτων να συνδυάσει τη σταθερότητα του παραδοσιακού χρήματος με την ευελιξία της ψηφιακής τεχνολογίας, με κάθε μοντέλο να ισορροπεί διαφορετικά ανάμεσα στην ασφάλεια, τη διαφάνεια και το ρίσκο.
Η χρήση των stablecoins είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στο crypto trading και στις εφαρμογές αποκεντρωμένης χρηματοδότησης.
Όπως επισημαίνει το CoinMarketCap, επιτρέπουν στους χρήστες να κινούνται εντός των αγορών κρυπτονομισμάτων χωρίς να εκτίθενται συνεχώς στις έντονες διακυμάνσεις τιμών, ενώ διευκολύνουν και τις γρήγορες διασυνοριακές πληρωμές.
Παρά τα πλεονεκτήματά τους, τα stablecoins δεν είναι χωρίς ρίσκο.
Το Investopedia σημειώνει ότι σε πολλές περιπτώσεις απαιτείται έλεγχος των αποθεματικών από τρίτους, γεγονός που δημιουργεί ζητήματα διαφάνειας, ενώ η αυξανόμενη χρήση τους έχει οδηγήσει και σε εντονότερο ρυθμιστικό έλεγχο διεθνώς.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news
