Η Ιταλία τα κατάφερε, ανατρέποντας, για μια ακόμη φορά, τα προγνωστικά. Κέρδισε η συλλογική δύναμη μιας ομάδας η οποία, και στο Γουέμπλεϊ, υπέφερε αλλά δεν το έβαλε κάτω.
Πανηγυρίζουν φίλαθλοι και μη σε όλους τους δρόμους της χώρας. Η τήρηση των μέτρων ασφαλείας είναι αρκετά σχετική, αλλά σε μια τέτοια νύχτα δεν είναι εύκολο να επαναφέρεις στην τάξη ένα πλήθος, το οποίο νομίζει ακόμη ότι ονειρεύεται.
Στο αθλητικό χωριό της Πλατείας του Λαού της Ρώμης, στην παραλιακή της Νάπολης, στους κεντρικούς δρόμους του Μιλάνου. Εκατομμύρια Ιταλοί σε εστιατόρια και καφέ με πίτσες, εσπρέσο και πίνοντας «αμάρο» περίμεναν μέχρι σχεδόν τα μεσάνυχτα να μπορέσει να γίνει il miracolo, «το θαύμα».
Τα δάκρυα του Ρομπέρτο Μαντσίνι
Και η τύχη, μαζί με την επιμονή των παικτών του Ρομπέρτο Μαντσίνι, τελικά έκαναν, όντως, το θαύμα τους. Η εικόνα σύμβολο του τελικού, είναι τα δάκρυα του Μαντσίνι, όταν αγκάλιασε τον παλιό του συμπαίκτη και συνεργάτη, τώρα, στην Squadra Azzura, Τζανλούκα Βιάλι. Εργάστηκαν σκληρά, με χαμηλούς τόνους και ένα στυλ που θυμίζει παλιά αριστοκρατία.
Ο Λεονάρντο Μπονούτσι, που έβαλε το πρώτο γκολ της Ιταλίας, μόλις τέλειωσαν τα πέναλτι ξέσπασε σε απελευθερωτικές κραυγές. Ο Λεονάρντο Σπινατσόλα θέλησε να πάει στο Λονδίνο για να στηρίξει τους συναδέλφους του, έστω και με πατερίτσες, αμέσως μετά την επέμβαση στο πόδι. Και ο Τζίτζιο Ντοναρούμα -ο τερματοφύλακας των Azzurri- αποδείχθηκε και πάλι ο καλύτερος παίκτης της ομάδας. Και oλόκληρου του Euro.
Μετά τη νίκη στη Eurovision, τώρα το Euro
Mια ανάσα αισιοδοξίας, μια ένεση αυτοπεποίθησης, για μια χώρα που, όπως και τόσες άλλες, πέρασε μια εξαιρετικά δύσκολη χρονιά. Μετά την νίκη στο Φεστιβάλ της Γιουροβίζιον, η Ιταλία κερδίζει και το Euro.
Ας ελπίσουμε, η ικανοποίηση και το χαμόγελο στα χείλη, να βοηθήσουν και στην τρίτη, ακόμη σημαντικότερη πρόκληση. Να γίνουν γρήγορα παρελθόν το άγχος αλλά και η μεγάλη ανασφάλεια που έφερε η πανδημία.