Ο «σίφουνας» Ντόναλντ Τράμπ, ή ο «εφιάλτης» κατά κάποιους άλλους, με όλα όσα συνόδευσαν την πρώτη του ομιλία και τα προεδρικά διατάγματα που υπέγραψε, μετά το αρχικό μούδιασμα σε ολόκληρο τον πλανήτη, υποχρεώνει τη μια μετά την άλλη τις κυβερνήσεις ανά τον κόσμο να αναπροσαρμόσουν τη στρατηγική τους σε μείζονα ζητήματα, υπό το φόβο των πραγματικών επιδιώξεων του νέου Αμερικανού προέδρου.
Οι εξελίξεις αυτές δεν αφήνουν – προφανώς – αδιάφορη την Αθήνα, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να δίνει το στίγμα των προθέσεών του, στο συγχαρητήριο μήνυμα του μετά την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ, τονίζοντας ότι «η Ελλάδα προσβλέπει στη συνεργασία με την κυβέρνησή σας για την προώθηση της ασφάλειας, της σταθερότητας και της κοινής ευημερίας».
Ήταν τέτοιες μέρες, 7 Ιανουαρίου του 2020, όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης περνούσε το κατώφλι του Λευκού Οίκου, για να συναντηθεί με τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος διένυε τον τελευταίο χρόνο της πρώτης του προεδρικής θητείας στο τιμόνι των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ένα τετ α τετ που πραγματοποιήθηκε στη σκιά της νωπής τότε συμφωνίας Τουρκίας –Λιβύης, με τον Έλληνα πρωθυπουργό μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες στο Οβάλ Γραφείο να την χαρακτηρίζει ως παράγοντα αποσταθεροποίησης, ζητώντας την υποστήριξη των ΗΠΑ.
Η περίοδος εκείνη σημαδεύτηκε από τις πολύ στενές σχέσεις Τραμπ – Ερντογάν, με τον πρόεδρο της Τουρκίας να ξεδιπλώνει όλο και πιο έντονα τον αναθεωρητικό του αφήγημα, εκμεταλλευόμενος το κλίμα αυτό ή θεωρώντας ότι έχει και το «πράσινο» της Ουάσιγκτον.
Από τότε έως και σήμερα κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, με τη μεσολάβηση και της θητείας του Τζο Μπάιντεν, τα ήρεμα νερά στο Αιγαίο και την επανέναρξη του διαλόγου Ελλάδας – Τουρκίας σε επίπεδο κορυφής.
Με τον Ντόναλντ Τραμπ να διανύει το δεύτερο 24ωρο στο Λευκό Οίκο, το Μέγαρο Μαξίμου παρακολουθεί στενά το πώς θα διαμορφωθεί η «νέα» σχέση των ΗΠΑ με τους γείτονές μας, με τους συνεργάτες του πρωθυπουργού να τονίζουν ήδη ότι «η Ελλάδα του 2025 έχει σε επίπεδο αμυντικό και διπλωματικό εξασφαλίσει πράγματα τα οποία ήταν ζητούμενα», χαρακτηρίζοντας ως «απλοϊκές» τις αναλύσεις που γίνονται περί «φιλίας» του Ντόναλντ Τραμπ με τον Ταγίπ Ερντογάν.
Θεωρούν, δε, ότι στην πράξη και ειδικότερα με όσα συμβαίνουν στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, διαπιστώνεται ήδη μια σύγκρουση μεταξύ των αμερικανικών συμφερόντων και του μαξιμαλιστικού σχεδίου του Ταγίπ Ερντογάν να εμφανιστεί ως «χαλίφης» στην περιοχή, κυρίως δε, οι φιλίες του με ορκισμένους εχθρούς των Ηνωμένων Πολιτειών.
Δείγμα γραφής η εμφάνιση των Αμερικανών στα ελληνικά κοιτάσματα
Με τον Ντόναλντ Τραμπ να ανοίγει με το «καλημέρα» τον δρόμο για νέες άδειες εξαγωγών LNG, απευθύνοντας παράλληλα έκκληση στην Ε.Ε. να αγοράζει περισσότερο αμερικανικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο, προκειμένου να αποφύγει την επιβολή των δασμών, η είδηση για ενδιαφέρον της αμερικανικής εταιρίας Chevron να προχωρήσει σε έρευνες για κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην Πελοπόννησο και την Κρήτη συνδέθηκε από κυβερνητικούς παράγοντες με την αλλαγή σκυτάλης στον Λευκό Οίκο.
Μετά τον ενεργειακό κολοσσό της "Exxon Mobil" που ήδη δραστηριοποιείται στη χώρα μας, η εμφάνιση ακόμα μιας πολυεθνικής με έδρα τις ΗΠΑ, για έρευνες σε θαλάσσια οικόπεδα στα ελληνικά ύδατα, για τον εντοπισμό πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, ερμηνεύθηκε ως μια έμπρακτη ψήφος εμπιστοσύνης της νέας αμερικανικής διοίκησης προς τη χώρα μας, με το αρμόδιο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας να κάνει λόγο για μια πολύ σημαντική εξέλιξη.
Οι Έλληνες οπαδοί του Τραμπ
Από τις αναλύσεις των επιτελών του πρωθυπουργικού γραφείου, δεν περνούν απαρατήρητες οι φωνές εντός της Ελλάδας, που βλέπουν στις εξαγγελίες του 47ου Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, το δικό τους κομματικό αφήγημα μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές.
Η εκτίμηση που υπάρχει είναι ότι ο πιθανός αντίκτυπος που μπορεί να έχει στα πολιτικά πράγματα της χώρας η αναπαραγωγή ζητημάτων όπως αυτό του κλεισίματος των συνόρων για τους μετανάστες ή η επαναφορά της συζήτησης για την woke ατζέντα, μπορεί να δώσει πόντους – έστω και προσωρινά – στους εντός των συνόρων «οπαδούς» του Ντόναλντ Τραμπ, που εντοπίζονται ιδεολογικά στα δεξιά της ΝΔ.
Κυβερνητικά στελέχη σπεύδουν ήδη να κάνουν λόγο για «επίδοξους αντιπροσώπους του Τραμπ στην Ελλάδα», δείχνοντας προς την πλευρά της Ελληνικής Λύσης, του Κυριάκου Βελόπουλου και της Φωνής Λογικής, της Αφροδίτης Λατινοπούλου, θεωρώντας ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για μια «μάχη επιβίωσης με επίδικο ποιος θα φανεί πιο φιλοαμερικανός».