Τα «μαθηματικά» της MIG, ο Ν. Μηταράκης και η Δικαιοσύνη

16 Ιαν 2020 06:30

Ο Επίμονος Κηπουρός σκαλίζει, ψάχνει και αναζητά ενδιαφέροντα σημεία από τον κόσμο των επιχειρήσεων, των αγορών, της οικονομίας και της πολιτικής.

Χονδρικά η MIG χρωστά στην Τράπεζα Πειραιώς 550 εκατ. ευρώ. Από την πώληση της Attica εκτιμάται ότι η MIG θα μπορούσε να εισπράξει 600 εκατ. ευρώ (περίπου 8 φορές τα EBITDA), από τα οποία θα πρέπει να αφαιρεθούν υποχρεώσεις της Attica, ύψους 300 εκατ., οπότε στο ταμείο της MIG μένουν περίπου 300 εκατ. ευρώ. Επιπλέον 50 εκατ. εκτιμάται ότι μπορεί να εισπράξει από την πώληση της RKB, ενώ, αναλυτές εκτιμούν ότι το τίμημα από την πώληση της Vivartia μπορεί να φτάσει (και να ξεπεράσει, αν οι συνθήκες της αγοράς βελτιωθούν...) τα 200 εκατ. ευρώ. Όλα αυτά κάνουν ένα σύνολο 550 εκατ. ευρώ, δηλαδή, η MIG μπορεί να αποπληρώσει τις υποχρεώσεις της στην Τράπεζα Πειραιώς και ίσως να μείνει και κάτι για τους μετόχους. Ίσως.
Η παραπάνω, κάπως πρόχειρη ομολογώ, αριθμητική δικαιολογεί ίσως γιατί η τρέχουσα τιμή της μετοχής της MIG (0,1062 ευρώ) που αντιστοιχεί σε κεφαλαιοποίηση 100 εκατ. ευρώ, είναι τόσο μακρυά από τα υψηλά 52 εβδομάδων (0,1570 ευρώ) παρά το γεγονός ότι ο Γενικός Δείκτης βρίσκεται στα υψηλά 52 εβδομάδων. Βέβαια αν εκτιμά κανείς ότι οι πωλήσεις των θυγατρικών, μπορούν να γίνουν σε σημαντικά υψηλότερα επίπεδα, τότε θα δικαιολογούνταν και υψηλότερη αποτίμηση της MIG.
Η Τράπεζα Πειραιώς, πάντως, δεν φαίνεται να έχει την υπομονή ή τη διάθεση να περιμένει για καλύτερες τιμές. Δεν είναι λίγοι άλλωστε αυτοί που αμφιβάλλουν αν η διοίκηση της MIG θέλει πραγματικά να πουλήσει θυγατρικές ή ακολουθεί την τακτική «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες (χρόνια στην περίπτωση της MIG...) κοσκινίζει». Έτσι, αν και έχει θέσει αυστηρό πλαίσιο στη διοίκηση της MIG για την πώληση της Attica (για την αποπληρωμή του δανείου που χορήγησε το προηγούμενο καλοκαίρι) παράλληλα έχει αναθέσει στην UBS, ως Plan B, την διερεύνηση του ενδιαφέροντος για την πώληση του συνόλου των δανείων της στην MIG. Δεδομένου ότι η Πειραιώς έχει προχωρήσει στη διενέργεια προβλέψεων ύψους 80 εκατ. ευρώ, δεν θέλει και μεγάλη ανάλυση για να υποθέσει κανείς ότι προσφορές τουλάχιστον 400 εκατ. ευρώ θα μπορούσαν άμεσα να μετατρέψουν το Plan B σε Plan A.
Την Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, πρόεδρο του ΣτΕ, ως νέα Πρόεδρο της Δημοκρατίας πρότεινε χθες, σε διάγγελμά του ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Όλοι κάνουν λόγο για εξαίρετη νομικό, ενώ ο κ. Μητσοτάκης τόνισε ότι πρόκειται για μια πρόταση «ενωτική, υπερκομματική, προοδευτική που έχει όλες τις προϋποθέσεις να ψηφιστεί από το σύνολο των βουλευτών». Μακάρι!
Μακάρι μετά την επιλογή της νέας Προέδρου, τα κόμματα να κάτσουν, να συζητήσουν σοβαρά και να αποφασίσουν για την ανόρθωση της δικαιοσύνης. Διότι είναι πραγματικά ακατανόητο το πώς με τόσο εξαιρετικούς νομικούς έχουμε δημιουργήσει ένα τόσο προβληματικό σύστημα Δικαιοσύνης. Μια δικαιοσύνη που παραπέμπει σε τριτοκοσμική χώρα.
Δίχως αξιόπιστη και αποτελεσματική δικαιοσύνη η χώρα δεν έχει σοβαρές ελπίδες για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, οι οποίες είναι απολύτως απαραίτητες για την επιτάχυνση των ρυθμών οικονομικής ανάπτυξης και την πραγματική έξοδο της χώρας από την κρίση.
Διάβαζα προχθές στην Καθημερινή για την υπόθεση ανέγερσης το 2004 στο Ηράκλειο Κρήτης συγκροτήματος κινηματογράφων. «Το 2005 οι ιδιοκτήτες άλλου συγκροτήματος κινηματογράφων προσέφυγαν στο ΣτΕ, ζητώντας την ακύρωση της άδειας, υποστηρίζοντας ότι δεν επιτρεπόταν από τις χρήσεις γης της περιοχής. Η αίτηση απορρίφθηκε το 2012 (από το ΣτΕ), παρότι όντως η χρήση απαγορευόταν, με το σκεπτικό ότι το πρόβλημα δεν είχε εντοπιστεί από την πολεοδομία πριν εκδοθεί η άδεια και επομένως είχε δημιουργηθεί στον ενδιαφερόμενο η εύλογη πεποίθηση ότι ήταν νόμιμη».
Καταλάβατε; Αν ναι, παρακαλώ να το εξηγήσετε και σε έναν ξένο επενδυτή, που ενδιαφέρεται να επενδύσει τα χρήματά του στην Ελλάδα. Το ότι η υπόθεση του 2005 εκδικάστηκε εφτά χρόνια μετά, το 2012 (και είχε φυσικά δικαστική συνέχεια...), δεν το συζητάμε καν: μάλλον πρόκειται για μια γρήγορη περίπτωση.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως η δημιουργία υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου δείχνει την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει δυναμικά και ολοκληρωμένα το δύσκολο θέμα της μετανάστευσης. Αρκεί υπουργός να μην ήταν ο κ. Νότης Μηταράκης (με υφυπουργό τον κ. Κουμουτσάκο). Διότι η μετακίνηση, δια αναβαθμίσεως, του κ. Μηταράκη περισσότερο έχει να κάνει με την αντιμετώπιση του κινδύνου να πιαστεί στα χέρια με τον κ. Βρούτση, θέμα στο οποίο έχει αναφερθεί στο παρελθόν η στήλη, παρά με την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού...