Η πανδημία κατόρθωσε να αλλάξει όχι μόνο τον τρόπο που ζούμε αλλά και αυτόν που εργαζόμαστε, με την τηλεργασία να αποτελεί, πλέον, πραγματικότητα η οποία για κάποιους μπορεί να γίνει και… ονειρική.
Οι επονομαζόμενοι και ως ψηφιακοί νομάδες όλο και πληθαίνουν με κάποιους εξ αυτών να επιλέγουν εξωτικούς προορισμούς όχι για τις διακοπές τους αλλά για τον εργασιακό τους βίο, όπως η Ταϊλάνδη ή το Μπαλί. Και αυτό, πλέον, συμβαίνει σε αρκετές βιομηχανίες.
Η πρώτη εταιρεία που έχει το προσωπικό της εξ ολοκλήρου σε τηλεργασία είναι η Airbnb, δίνοντάς του μάλιστα το προνόμιο να δουλεύει από όποια χώρα επιθυμεί και εκτός των συνόρων. Στην ακριβώς αντίπερα όχθη βρίσκεται η Tesla, με τον Έλον Μασκ να προειδοποιεί πρόσφατα ότι όποιος δεν επιστρέψει στα γραφεία ή τα εργοστάσια της εταιρείας καλύτερα να παραιτηθεί. Φυσικά η διαφορετική στάση οφείλεται και στην εντελώς διαφορετική φύση της δραστηριότητας των δύο εταιρειών. Ένας εργαζόμενος της Airbnb δεν είναι το ίδιο με έναν εργαζόμενο σε ένα εργοστάσιο παραγωγής αυτοκινήτων της Tesla, καθώς εξ αποστάσεως είναι λίγο δύσκολο να κατασκευάσεις ένα αυτοκίνητο.
Ο νέος όρος που έχει εισαχθεί στην παγκόσμια αγορά εργασίας είναι το «business leisure travelers», σε μία ελεύθερη μετάφραση «εργαζόμενοι σε ταξίδια αναψυχής». Όπως σημειώνει σε αφιέρωμά του το Bloomberg ο David Abraham, δημιουργός της Outpost, εταιρείας που ενοικιάζει για μικρό χρονικό διάστημα κτίρια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και ως γραφεία και ως σπίτια σε Ινδονησία και Σρι Λάνκα, είχε αυτήν την ιδέα όταν ανακάλυψε, πίνοντας καφέ σε ένα Starbucks στο Τόκυο, ότι αρκετοί από τους ανθρώπους που βρίσκονταν εκεί ήταν εργαζόμενοι και μάλιστα ξένοι και όχι Ιάπωνες, όπως ακριβώς συνέβαινε και στο ίδιο.
Το πρόβλημα, βέβαια, σε αρκετές χώρες για αυτό το «είδος» των εργαζόμενων είναι ότι δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένο νομοθετικό πλαίσιο και σε αρκετές περιπτώσεις υπάρχει ο φόβος να θεωρηθούν ως παράνομοι. Υπάρχουν, όμως και χώρες που φροντίζουν να εκμεταλλευθούν τη νέα τάση. Για παράδειγμα βάσει νόμου στην Ινδονησία όποιος μένει στη χώρα για 183 ημέρες σε διάστημα 12 μηνών τότε θεωρείται νόμιμος φορολογικός κάτοικός της. Τον Απρίλιο του 2021 η Ινδονησία εφαρμόζει ένα πρόγραμμα παροχής ειδικής 5ετούς βίζας και έτσι οι ξένοι εργαζόμενοι δεν είναι υποχρεωμένοι να είναι και φορολογικά υπόλογοι στη χώρα.
Το φαινόμενο της τηλεργασίας παρ’ ότι εντάθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας δεν είναι καινούργιο. Από το 2019 περισσότερες από 20 χώρες έχουν εφαρμόσει ειδικά προγράμματα για τους ψηφιακούς νομάδες, με την Ταϊλάνδη να είναι μία εξ αυτών που έχουν πρωτοπορήσει. Και όλα δείχνουν ότι ο παραδοσιακός τόπος εργασίας, με τη σειρά των γραφείων και την πληθώρα εργαζομένων να βαδίζει προς τη δύση του.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
