Το ερώτημα αν θα έπρεπε να παραιτηθεί ο Εμανουέλ Μακρόν απασχολεί έντονα τη γαλλική πολιτική σκηνή. Σε μια ιδανική συνθήκη, η παραίτηση του Γάλλου προέδρου ίσως αποτελούσε αφετηρία για μια νέα αρχή στη χώρα. Ωστόσο, όπως επισημαίνεται σε συνέντευξη του Γάλλου φιλοσόφου Μαρσέλ Γκοσέ στο Le Point, ο ίδιος ο Μακρόν φαίνεται πεπεισμένος για το δίκιο του και δεν θεωρεί τον εαυτό του αντικαταστάσιμο.
Η ευκαιρία για μια αξιοπρεπή αποχώρηση, όπως συνέβη με τον Ντε Γκολ, χάθηκε μετά τη διάλυση της Βουλής και τις βουλευτικές εκλογές. Πλέον, μια πιθανή παραίτηση θα είχε χαρακτήρα ήττας, καθώς θα παρουσιαζόταν ως αναγκαστική υποχώρηση. Αυτό καθιστά απίθανη μια τέτοια εξέλιξη, αφήνοντας ως μοναδικές εναλλακτικές ενδεχόμενα ακραία σενάρια, τα οποία ωστόσο δεν φαίνονται ρεαλιστικά για τη Γαλλία.
Σύμφωνα με τον Γκοσέ, ο Μακρόν ανήκει στη νέα γενιά τεχνοκρατών που δίνουν έμφαση στη νεωτερικότητα και την οικονομική ανάπτυξη, αλλά έχουν αποκοπεί από την ιστορία και το πνεύμα της χώρας. Ο πρόεδρος της Γαλλίας, όπως σημειώνει, δεν έχει αντιληφθεί τη βαθιά δυσαρέσκεια που προκάλεσε η παγκοσμιοποίηση σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού.
Το βασικό αυτό μειονέκτημα εκδηλώθηκε έντονα κατά τη διάρκεια κινημάτων όπως τα "Κίτρινα Γιλέκα", όπου το ύφος του Μακρόν συνέβαλε στην αποξένωσή του από τα λαϊκά στρώματα. Αν και αρχικά εκλέχθηκε ως το "νέο" που αναζητούσαν οι Γάλλοι, η γοητεία αυτή εξανεμίστηκε γρήγορα, με αποτέλεσμα να θεωρείται πλέον συνέχεια του παλιού πολιτικού συστήματος.
Οι συγκυρίες, όπως η πανδημία και ο πόλεμος στην Ουκρανία, βοήθησαν στη διατήρηση της εξουσίας του, όμως η απουσία ισχυρών αντιπάλων και η παραίτηση της κοινωνίας αποτέλεσαν καθοριστικούς παράγοντες για τη σταθερότητά του. Παράλληλα, η επέκταση της φτώχειας στη Γαλλία εντείνει τη δυσφορία, οδηγώντας σε μια βαθιά μεταμόρφωση της δημοκρατικής ζωής και δυσκολεύοντας τους πολιτικούς συμβιβασμούς.
Εντός αυτού του πλαισίου, αρκετοί θεωρούν ότι μοναδική εναλλακτική είναι ο Εθνικός Συναγερμός. Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα με τον Γκοσέ, το κόμμα αντιμετωπίζει έλλειμμα κυβερνητικής αξιοπιστίας, ενώ υπάρχει και ο φόβος κοινωνικών αναταραχών σε περίπτωση εκλογικής του νίκης. Η διαφορά μεταξύ ψήφου διαμαρτυρίας και ψήφου που οδηγεί στην ανάληψη της εξουσίας είναι κρίσιμη.
Ο Γκοσέ προτείνει ως διέξοδο τη διεξαγωγή στοχευμένων δημοψηφισμάτων, ώστε να ενισχυθεί η δημοκρατική διαδικασία και να αντιμετωπιστεί το ρήγμα που προκάλεσε η αγνόηση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος του 2005.
Πηγή: συνέντευξη στο Le Point
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news
