Η αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης επανέρχεται στο προσκήνιο, με το Ecofin να την εξετάζει εκ νέου, αλλά οι ελπίδες για επίτευξη συμφωνίας παραμένουν ελάχιστες, καθώς καταγράφονται εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις μεταξύ των κρατών – μελών της ευρωζώνης.
Εκ νέου οι πιο «σκληροί» είναι οι Γερμανοί, καθώς όλες οι χώρες της ΕΕ να είναι υποχρεωμένες να μειώνουν το δημόσιο χρέος κατά τουλάχιστον 1% του ΑΕΠ ετησίως. Οι πρώτοι που αντιδρούν σε μία τέτοια προοπτικοί είναι οι Ιταλοί, ενώ τόσο η Κομισιόν όσο και η Γαλλία τάσσονται υπέρ των μειώσεων χρέους σε ορίζοντα 4ετίας. Μάλιστα υπάρχει η πρόταση η τετραετία να παραταθεί σε επτά χρόνια, εάν μια κυβέρνηση επενδύσει σε τομείς που η ΕΕ θεωρεί τομείς προτεραιότητας, όπως η καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής.
Το Παρίσι θα ήταν επίσης έτοιμο να αποδεχθεί έναν αριθμητικό στόχο για την περικοπή του χρέους που απαιτεί το Βερολίνο, εάν αυτός υπολογιζόταν κατά μέσο όρο για τα τέσσερα έως επτά έτη, ώστε να επιτρέπονται οι ετήσιες διακυμάνσεις.
Οι συνομιλίες αποτελούν μέρος της αναθεώρησης των δημοσιονομικών κανόνων της ΕΕ που στηρίζουν το ευρώ και που οι χρηματοπιστωτικές αγορές παρακολουθούν στενά. Οι κανόνες έχουν «παγώσει» από το 2020, αλλά πρόκειται να επανέλθουν από το 2024, και οι κυβερνήσεις της ΕΕ θέλουν να τους επικαιροποιήσουν μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους πριν αρχίσουν να ισχύουν και πάλι.
Οι κανόνες περιορίζουν τα δημοσιονομικά ελλείμματα στο 3% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος και το δημόσιο χρέος στο 60% του ΑΕΠ. Εάν κάποιο από τα δύο υπερβαίνει το όριο, υπάρχουν πειθαρχικά μέτρα για όσους δεν μειώσουν την υπέρβαση αρκετά γρήγορα. Πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις υπερβαίνουν κατά πολύ τα όρια του ελλείμματος και του χρέους τώρα και ταυτόχρονα πρέπει να επενδύσουν για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. Αυτό εστιάζει τις συζητήσεις σε μια λεπτή ισορροπία μεταξύ της μείωσης του χρέους και των επενδύσεων και των μεταρρυθμίσεων.
Προσθέτοντας στην πολυπλοκότητα, οι υπουργοί παζαρεύουν επίσης για την ισορροπία δυνάμεων μεταξύ αυτών και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και για το πώς θα εφαρμοστούν αποτελεσματικά οι κανόνες που θα συμφωνηθούν στο τέλος.
Η Ισπανία, η οποία ασκεί την εκ περιτροπής προεδρία της ΕΕ και ως εκ τούτου είναι υπεύθυνη για την εξεύρεση συμβιβασμού, ήθελε να προετοιμάσει ένα σχέδιο νομικού κειμένου των κανόνων για την Πέμπτη, αλλά οι διαφωνίες ήταν πολύ μεγάλες και η Μαδρίτη πρότεινε μόνο μια μείωση των διαφορών που ονομάζεται «ζώνη προσγείωσης», βάσει της ορολογίας που χρησιμοποιείται στην ΕΕ.
«Όσον αφορά τα σημεία αναφοράς (για τη μείωση του χρέους), δεν υπάρχουν αριθμοί στη ζώνη προσγείωσης, αλλά συζητούνται συγκεκριμένοι αριθμοί (για παράδειγμα, οι προτάσεις της Γερμανίας και της Δανίας). Υπήρξε κάποια πρόοδος, αλλά έχουμε ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε», ανέφερε Ευρωπαίος αξιωματούχος μιλώντας στο Reuters.
Οι αξιωματούχοι διχάζονται επίσης σχετικά με μια ισπανική πρόταση να δοθεί περισσότερος χρόνος για την απομείωση του χρέους, εάν μια χώρα απλώς υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις που αναφέρονται στο σχέδιο ανάκαμψης - το οποίο επικεντρώνεται στο να καταστήσει την οικονομία πιο πράσινη και ψηφιακή - και το οποίο αποτελεί τη βάση για να λάβει χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ.
Χατζηδάκης: Εξαίρεση των αμυντικών δαπανών
Η ελληνική θέση, όπως έχει διατυπωθεί από τον υπ. Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών σε αρκετές περιπτώσεις είναι ότι αν και υπάρχει ανάγκη εξεύρεσης μιας ισορροπημένης συμφωνίας που θα διασφαλίζει τον περιορισμό των ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αυτό θα πρέπει να γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε να μην υπονομεύσει την οικονομική ανάπτυξη με υπέρμετρους και άκαμπτους περιορισμούς.
Παράλληλα έχει τονίσει ότι η ελληνική θέση είναι ότι θα πρέπει να προβλέπεται επιτέλους ειδική μεταχείριση στους σχετικούς υπολογισμούς για τις αμυντικές δαπάνες, καθώς ορισμένες χώρες μέλη διαφοροποιούνται σαφώς για το συγκεκριμένο θέμα σε σχέση με άλλες.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
