Σε τροχιά ανάκτησης «χαμένων» αγορών σε χώρες της Μέσης Ανατολής βρίσκεται το ελληνικό ρύζι, το οποίο με «όχημα» και το διακρατικό πρόγραμμα «Eu Rice» έχει βάλει πλώρη όχι μόνο να αυξήσει τη διεθνή του παρουσία, αλλά και να ενισχύσει την αντίληψη των πολιτών, ότι πρόκειται για ένα προϊόν ασφαλές και υψηλής ποιότητας.
«Όταν πριν από λίγα χρόνια επιχειρήσαμε να επαναφέρουμε τις άλλοτε κραταιές μας εξαγωγές σε χώρες της Μέσης Ανατολής, κυρίως σε αυτή της Ιορδανίας, πραγματικά είχαμε βρει τοίχο, με το ελληνικό ρύζι να έχει χαρακτηριστεί ακατάλληλο» επισήμανε ο πρόεδρος της Εταιρικής Αγροτικής Σύμπραξης Θεσσαλονίκης Χρήστος Τσιχήτας, στη διάρκεια χθεσινοβραδινής εκδήλωσης σχετικά με τη βιωσιμότητα της παραγωγής του ρυζιού στην Ευρώπη.
Βέβαια, όπως πρόσθεσε, «με σκληρή δουλειά και τις κατάλληλες ενέργειες, έμποροι και παραγωγοί καταφέραμε να αντιστρέψουμε το αρνητικό κλίμα και έτσι το ελληνικό ρύζι κερδίζει και πάλι την εμπιστοσύνη που του αξίζει, με επόμενους εξαγωγικούς σταθμούς τον Λίβανο, το Ισραήλ, το Ντουμπάι και το Ηνωμένο Βασίλειο».
Σήμερα, το ελληνικό ρύζι, που παράγεται κατά 70% στη δυτική Θεσσαλονίκη, εξάγεται σε ποσοστό 80%, με το ετήσιο εθνικό συνάλλαγμα να διαμορφώνεται σε πάνω από 100 εκατ. ευρώ, ανέφερε, από την πλευρά του, ο πρόεδρος της Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Ελληνικού Ρυζιού Λεωνίδας Κουϊμτζής, υπενθυμίζοντας ότι η καλλιέργεια ρυζιού ξεκίνησε στην Ελλάδα πριν από 80 χρόνια.
Σε όλη τη χώρα καλλιεργούνται 280.000-300.000 στρέμματα, κατά τον κ. Κουϊμτζή, ο οποίος επισήμανε ότι οι Έλληνες παραγωγοί έχουν καταφέρει να ξεπεράσουν σε τεχνογνωσία και αποδόσεις, άλλους Ευρωπαίους καλλιεργητές. Βέβαια, ο πρόεδρος της Εταιρικής Αγροτικής Σύμπραξης Θεσσαλονίκης Χρήστος Τσιχήτας επισήμανε ότι πέρυσι καλλιεργήθηκαν με ρύζι 270.000 στρ. και φέτος 235.000-240.000 και διευκρίνισε ότι η μείωση που καταγράφεται οφείλεται σε στροφή των παραγωγών σε άλλες παραγωγές.
Ο ανταγωνισμός και το Branding
Κοινή παραδοχή των συμμετεχόντων στην εκδήλωση αποτέλεσε ότι η ορυζοκαλλιέργεια είναι μια παραγωγή με προοπτική και μέλλον, για την οποία, όμως, θα πρέπει άμεσα να ληφθούν μέτρα ώστε να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις της τρέχουσας συγκυρίας και να οχυρωθεί έτσι το προϊόν έναντι του ανταγωνισμού, αλλά και της κλιματικής κρίσης.
Χαρακτηριστική ήταν η επισήμανση του προέδρου του Συνδέσμου Ορυζόμυλων Ελλάδας Τάσου Πιστιόλα, επικεφαλής της ΕΥ.ΓΕ Πιστιόλας ΑΒΕΕ (Agrino), ότι ο κύριος ανταγωνιστής του ελληνικού ρυζιού δεν είναι κατά βάση οι εισαγωγές (η χώρα μας καταναλώνει 70% εγχώριο ρύζι και 30% εισαγόμενο), αλλά ο αθέμιτος ανταγωνισμός.
«Τα ρύζια που εισάγονται από τις τρίτες χώρες πρέπει να πληρούν αυστηρές προδιαγραφές, όπως συμβαίνει και με τα ελληνικά» ανέφερε χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας ότι η δημιουργία ταυτότητας (Brand) στο προϊόν αποτελεί βασική προτεραιότητα. «Αν θέλουμε να δημιουργήσουμε ευκαιρίες και να αξιοποιήσουμε αυτές που μας παρουσιάζονται, οφείλουμε να δώσουμε στο προϊόν ταυτότητα και να το οχυρώσουμε έναντι του ανταγωνισμού, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο» είπε.
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της Εταιρικής Αγροτικής Σύμπραξης Θεσσαλονίκης Χρήστος Τσιχήτας επισήμανε τη ραγδαία αύξηση των εισαγωγών κατά 230.000 τόνους το 2021 από τη Μιανμάρ, ως αποτέλεσμα της άρσης των δασμών από πλευράς ΕΕ. «Δεν μας ενοχλούν οι εισαγωγές -αυτό το τονίζουμε- άλλωστε καλύπτουν κενά της αγοράς, ειδικά στο μακρύσπερμο ρύζι (indica). Ωστόσο, σε τρίτες χώρες παρατηρείται η χρήση φυτφαρμάκων που στην ΕΕ καταργήθηκαν εδώ και 30 ή 50 χρόνια. Αυτό καθιστά ορισμένα προϊόντα άκρως επικίνδυνα για την υγεία των καταναλωτών» διευκρίνισε ο ίδιος. Στο πλαίσιο αυτό, υπογράμμισε την ανάγκη ενίσχυση των ελέγχων στις πύλες εισόδου της Ελλάδας και της Ευρώπης.
Πρόσθεσε δε, ότι μέχρι το 2030, η παραγωγή ευρωπαϊκού ρυζιού δεν αποκλείεται να χάσει σε αξία ως και 95 εκατ. ευρώ, εάν δεν ανακοπεί η αυξητική πορεία εισαγωγών από τρίτες χώρες της Ασίας και της Αφρικής, ενώ την ίδια στιγμή, αυτή η εξέλιξη θα σημάνει συρρίκνωση της παραγωγής ρυζιού στην Ευρώπη κατά τουλάχιστον 1,5%.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
