Νομοθετική ρύθμιση για να λυθεί ο γόρδιος δεσμός στα δημόσια έργα και να μη χαθεί ένας ακόμα χρόνος ετοιμάζεται να φέρει στη Βουλή την άλλη εβδομάδα το υπουργείο Υποδομών.
Χωρίς τη ρύθμιση αυτή, υπήρχε ο κίνδυνος να φτάσουμε μέχρι τον Αύγουστο του 2020, χωρίς να προχωρήσει κανένας διαγωνισμός για μεγάλο έργο, καθώς το κουβάρι με τις δικαστικές προσφυγές γίνεται ολοένα και πιο μπερδεμένο. Τελευταίο κρούσμα, αλλά αναμενόμενο, είναι πως έγινε δεκτή προσφυγή που είχε καταθέσει η ΕΡΕΤΒΟ κατά της ΤΕΡΝΑ, που είχε μειοδοτήσει, στο διαγωνισμό για τις πρόδρομες εργασίες της νέας γραμμής 4 του μετρό Αθήνας (Αλσος Βεϊκου – Γουδή).
Πριν από λίγες ημέρες η Μυτιληναίος κέρδισε προσωρινή διαταγή σε ασφαλιστικά μέτρα που κατέθεσε στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) κατά της ΑΚΤΩΡ και πάγωσε την υπογραφή της σύμβασης για το σιδηροδρομικό έργο της ηλεκτροκίνησης «Κιάτο –Ροδοδάφνη», προϋπολογισμού 85 εκατ. ευρώ. Το ΣτΕ είχε μπλοκάρει και την υπογραφή της σύμβασης, με την κοινοπραξία ΑΚΤΩΡ – ΤΕΡΝΑ για την «εργολαβία – σκούπα» στον οδικό άξονα Ακτιο – Αμβρακία ο οποίος κατασκευάζεται επί σχεδόν δύο δεκαετίες. Επιπλέον, εκκρεμούν προσφυγές της Μυτιληναίος για το πρώτο τμήμα της νέας γραμμής 4 του μετρό Αθήνας, προϋπολογισμού γύρω στα 1,8 δισ. ευρώ.
Κερασάκι στην τούρτα αποτελεί το προδικαστικό ερώτημα που έστειλε το ΣτΕ πριν από λίγες ημέρες στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο πάλι με αφορμή διαγωνισμό της Αττικό Μετρό για υπηρεσίες τεχνικού συμβούλου. Το ΣτΕ ζητάει από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να συνδράμει στο εάν ένας υποψήφιος που δεν κατέθεσε πλήρη προσφορά σε ένα διαγωνισμό έχει το δικαίωμα να προσφύγει. Αντίστοιχο ζήτημα έχει τεθεί και για το διαγωνισμό της γραμμής 4 στον οποίο κατέθεσε προσφυγή η κοινοπραξία ΤΕΡΝΑ – Vinci – Siemens κατά των άλλων δύο κοινοπραξιών υπό την ΑΚΤΩΡ και την ΑΒΑΞ.
Η απόφαση του Ευρωδικαστηρίου
Στον πυρήνα της υπόθεσης βρίσκεται απόφαση της Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που εκδόθηκε το περασμένο φθινόπωρο για υπόθεση γερμανικών τεχνικών εταιρειών. Η απόφαση προβλέπει πως όσες εταιρείες έχουν εμπλακεί σε υποθέσεις στρέβλωσης του ανταγωνισμού και δεν έχουν λάβει επαρκή μέτρα αυτοκάθαρσης, είναι δυνατόν να αποκλείονται από διαγωνισμούς δημοσίων έργων, για διάστημα τουλάχιστον τριών ετών από την ημερομηνία έκδοσης της απόφασης δικαστικής ή άλλης αρχής.
Από τότε άρχισε ένα γαϊτανάκι προσφυγών και στη χώρα μας σε σχέση με το αν και πότε έλαβαν τα μέτρα αυτοκάθαρσης οι ελληνικές κατασκευαστικές που συμμετείχαν στη γνωστή διευθέτηση με την Επιτροπή Ανταγωνισμού, τι έπρεπε να δηλώσουν σε ερώτημα αν είχαν εμπλακεί σε υποθέσεις στρέβλωσης του ανταγωνισμού, κ.ο.κ.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, η τριετής περίοδος εκπνέει τον Αύγουστο του 2020. «Πρόκειται περί εκρηκτικού μίγματος που στην ουσία έχει παγώσει όλα τα μεγάλα έργα και πολλά μικρότερα» λένε στην αγορά κατασκευών.
Θεωρούν πως για να μπει τέλος στις καθυστερήσεις ο υπουργός Υποδομών Κώστας Καραμανλής έχει δύο επιλογές. Η πρώτη είναι να προχωρήσει σε νομοθετική ρύθμιση που θα κλείσει όσες «μαύρες τρύπες» άφησε ανοικτές η περίφημη απόφαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού για τη διευθέτηση. Πρόκειται για πολιτικά δύσκολη πρωτοβουλία αφού θα βρεθεί στο στόχαστρο της αντιπολίτευσης. Ωστόσο κατά πληροφορίες η ρύθμιση θα κατατεθεί εντός των ημερών και μένει να εξακριβωθεί αν θα έχει αναδρομική ισχύ, πράγμα σχετικά δύσκολο.
Η δεύτερη λύση θα ήταν να αφήσουν άπαντες να παρέλθει η τριετής προθεσμία μέχρι τον επόμενο Αύγουστο. Στην αγορά κατασκευών θεωρούν πως μάλλον θα χρειαστεί να κάνουν υπομονή μέχρι του χρόνου ώστε να προχωρήσει κάποιο μεγάλο έργο.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
