Την μετατροπή της Ευρώπης σε ηγέτιδα δύναμη στο υδρογόνο βάζει μπροστά η προεδρία της ΄Άνγκελα Μέρκελ. Το σχέδιο για την «πανευρωπαϊκή συμμαχία υδρογόνου» που, σύμφωνα με σχετικό κοινοτικό έγγραφο το οποίο παρουσιάζεται σήμερα στις Βρυξέλλες, φιλοδοξεί να κάνει το μεγάλο άλμα για την Ευρώπη προς το μέλλον της ενέργειας.
Καταρχάς, να συντονίσει εθνικές κυβερνήσεις και βιομηχανίες, προκειμένου μέσα από μαζικές επενδύσεις στην έρευνα να μειωθεί δραστικά το κόστος παραγωγής του «πράσινου» υδρογόνου, μέσω του οποίου η Ευρώπη φιλοδοξεί έως το 2050 να έχει γίνει κλιματικά ουδέτερη.
Κατά δεύτερο να χαράξει μια κοινή στρατηγική με στόχο μια αλυσίδα επενδύσεων από τις μεταφορές, την αυτοκινητοβιομηχανια και την παραγωγή drones που θα «καίνε» υδρογόνο, έως την από εδώ και πέρα κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της ευρωπαϊκής χαλυβουργίας, της τσιμεντοβιομηχανίας, όπως και των χημικών. Κεφάλαιο για το οποίο ενδιαφέρονται σφόδρα οι Γερμανοί, οι Ολλανδοί και άλλες βιομηχανικές χώρες του Βορρά.
Τα παραπάνω ενδιαφέρουν άμεσα και την Ελλάδα η οποία καιρό τώρα εξετάζει μια σειρά έργων πάνω σε τεχνολογίες αποθήκευσης ενέργειας και «πράσινο» υδρογόνο.
Επίκεντρο των συζητήσεων αυτών είναι η δημιουργία της πρώτης μονάδας παραγωγής υδρογόνου σε τμήματα των 30.000 - 40.000 στρεμμάτων των λιγνιτικών πεδίων της Δ. Μακεδονίας, κοντά στα μεγάλα φωτοβολταϊκά τα οποία σχεδιάζει η ΔΕΗ. Η αιτία για την ανάγκη γειτνίασης υδρογόνου και ΑΠΕ είναι απλή. Η παραγωγή υδρογόνου απαιτεί μεγάλες σε ποσότητα πηγές «πράσινης» ενέργειας, τις οποίες μόνο τα μεγάλα φωτοβολταϊκά είναι σε θέση να προσφέρουν. Από εκεί και πέρα, άπαξ και «παντρευτούν» οι δύο τεχνολογίες, το «πράσινο» υδρογόνο θα εγχέεται στο δίκτυο του φυσικού αερίου, προκειμένου να καλύπτει τις ανάγκες θέρμανσης νοικοκυριών και επιχειρήσεων της Δ. Μακεδονίας και όχι μόνο.
Τα κόστη και η πανευρωπαϊκή συμμαχία
Έως τώρα τα κόστη ήταν απαγορευτικά, γεγονός που αφορά όλη την Ευρώπη. Εδώ όμως υπεισέρχεται και το σχέδιο για την «πανευρωπαϊκή συμμαχία για το υδρογόνο» που παρουσιάζεται αύριο. Στόχος είναι η συνεργασία εθνικών κυβερνήσεων και βιομηχανιών με αντικείμενο, προκειμένου να κατέβει το κόστος, τη μαζική παραγωγή ηλεκτρολυτών. Της ηλεκτρολυτικής δηλαδή διαδικασίας για την παραγωγή «πράσινου» υδρογόνου, μέσω της οποίας το νερό χωρίζεται σε υδρογόνο και οξυγόνο. Κατόπιν, το υδρογόνο μπορεί να αποθηκευτεί και να χρησιμοποιηθεί ξανά για να παραχθεί ηλεκτρική ενέργεια. Στην πράξη δηλαδή, αυτές οι νέας γενιάς μονάδες θα μπορούν να λειτουργούν ως «μπαταρίες» - τέτοιες θα μπορούσαν να είναι οι μονάδες στην Δ. Μακεδονία- εξέλιξη που αποτελεί μια από τις βασικές προτεραιότητες για την νέα γερμανική προεδρία της ΕΕ.
Σύμφωνα με το έγγραφο που έχει διαρρεύσει, για τους στόχους της «ευρωπαϊκής συμμαχίας υδρογόνου», αυτή επιδιώκει να φέρει στο ίδιο τραπέζι όλους τους κρίκους της αλυσίδας: Από την προσφορά, δηλαδή τις βιομηχανίες, έως τους διανομείς και τους τελικούς καταναλωτές, προκειμένου να χαραχτεί μια στρατηγική μείωσης του κόστους του συγκεκριμένου καυσίμου. Ενός καυσίμου που θεωρείται το ιδανικό για την απανθρακοποίηση και την μετάβαση στην επόμενη ημέρα ολόκληρων βιομηχανικών τομέων, όπως η χαλυβουργία και τα χημικά.
Το έγγραφο της Ε.Ε.
Έχει ενδιαφέρον ότι σύμφωνα με το έγγραφο που έχει διαρρεύσει ενόψει της αυριανής παρουσίασης, για αυτές τις νέας γενιάς επενδύσεις θα παρέχεται ένα είδος εξαίρεσης από την ευρωπαϊκή νομοθεσία περί κρατικών ενισχύσεων. Δηλαδή, οι εθνικές κυβερνήσεις θα μπορούν να τις επιδοτούν χωρίς να πρέπει να τηρούν τα αυστηρά όρια της ΕΕ σχετικά με το πλαίσιο για το state aid.
Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, η Επιτροπή φέρεται αποφασισμένη να επανεξετάσει τους κανόνες ανταγωνισμού και κρατικών ενισχύσεων προκειμένου να βοηθήσει τις ευρωπαϊκές εταιρείες να φτάσουν στο κρίσιμο μέγεθος που απαιτείται ώστε να ανταγωνιστούν τους βιομηχανικούς γίγαντες στην Κίνα ή τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Τα παραπάνω είναι βέβαια η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη σχετίζεται με όσους αντιδρούν στο σχέδιο. Αντιδράσεις που προέρχονται από περιβαλλοντικές οργανώσεις οι οποίες και επικρίνουν το πλάνο μιλώντας για μονόπλευρη εύνοια στη βιομηχανίας φυσικού αερίου. Πολλώ δε μάλλον όταν η στρατηγική της Γερμανίας, όπως έχει δηλώσει ο υπ. Οικονομίας της χώρας Πέτερ Αλτμάγερ, συμπεριλαμβάνει τόσο το «πράσινο» υδρογόνο που παράγεται από ΑΠΕ, όσο και το «μπλε» υδρογόνο, το οποίο προέρχεται από το φυσικό αέριο με τη δέσμευση CO2. Κάπου εδώ ξεκινά και το πρόβλημα, καθώς το CO2 πρέπει και να αποθηκευτεί. Και επί πολλά χρόνια, η συζήτηση για το CCS (δέσμευση και συμπίεση του διοξειδίου του άνθρακα σε υπόγειες αποθήκες) συναντά οξύτατες αντιδράσεις στην Γερμανία.
Διαβάστε το έγγραφο:
The European Clean Hydrogen Alliance
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
