Ήταν αρκετά φειδωλός στις υποσχέσεις του στους ψηφοφόρους. Παρουσίασε ένα πρόγραμμα με μεταρρυθμίσεις και χωρίς μαγικές λύσεις. Παρ’ όλα αυτά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επικράτησε θριαμβευτικά στις εκλογές, σε μια χώρα που στο όχι τόσο μακρινό παρελθόν οι ψηφοφόροι βρίσκονταν... στα κάγκελα και δεν δίσταζαν να δώσουν εντολή σύγκρουσης με την Ευρώπη ή να φέρουν στη Βουλή τη ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής.
Ποιο είναι, λοιπόν, το βαθύτερο συμπέρασμα αυτών των εκλογών; Γιατί, στη μοναδική χώρα της ευρωζώνης που χρεοκόπησε πριν από μια δεκαετία, το εκλογικό σώμα μοιάζει να έχει επανέλθει στην κανονικότητα; Γιατί αποδοκιμάζει, με τον πιο καθαρό τρόπο, όπως μαρτυρά η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, τις πιο ανατρεπτικές και λαϊκιστικές προτάσεις, παρότι, θεωρητικά τουλάχιστον, αυτές προορίζονταν να δώσουν απάντηση στις υπαρκτές αγωνίες μεγάλης μερίδας πολιτών που αντιμετωπίζουν σοβαρές οικονομικές δυσκολίες;
Πίσω από την ισχυρή ψήφο εμπιστοσύνης στη Νέα Δημοκρατία, που συνοδεύθηκε και από μια όχι αμελητέα ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή του κόμματος που εναλλασσόταν στην εξουσία με τη ΝΔ για περισσότερες από δύο δεκαετίες, πριν έλθει η οικονομική κατάρρευση, βρίσκεται η επούλωση των πληγών που είχαν ανοίξει στο πολιτικό σύστημα στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, τότε που η συντριβή της οικονομίας συνέτριψε και την πίστη των πολιτών στο δικομματικό πολιτικό σύστημα, το οποίο εδραιώθηκε στα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Αρκεί να θυμηθούμε το αποτέλεσμα των εκλογών του Μαΐου 2012, που είχαν διεξαχθεί με τους πολίτες σοκαρισμένους από την κατάρρευση μιας δήθεν «θωρακισμένης» οικονομίας, τη διεθνή επιτήρηση και τα πρωτοφανή μέτρα λιτότητας. Σε εκείνες τις εκλογές, οι ψηφοφόροι έδειξαν για πρώτη φορά τη διάθεση να τιμωρήσουν σκληρά τα δύο κυβερνητικά κόμματα, που αντικειμενικά είχαν την ευθύνη για τη χρεοκοπία, και να φέρουν στο προσκήνιο ακραίες δυνάμεις, από αριστερά και δεξιά, οι οποίες υπόσχονταν ρήξεις και μαγικές λύσεις.
Σε εκείνες τις εκλογές, η Νέα Δημοκρατία είχε έλθει πρώτη, αλλά με το σοκαριστικά χαμηλό ποσοστό του 18,85%, ενώ για πρώτη φορά ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με 16,78%, έναντι 4,6% στις αμέσως προηγούμενες εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ, που είχε κερδίσει θριαμβευτικά τις εκλογές το 2009, είχε πέσει στο 13,18%, λίγο περισσότερο από το νεοπαγές, ακροδεξιό κόμμα του Πάνου Καμμένου, που είχε λάβει 10,62%. Σε εκείνες τις εκλογές είχε κάνει απειλητική την εμφάνισή της και η Χρυσή Αυγή, συγκεντρώνοντας ποσοστό 6,97%.
Όσοι παρακολουθούν τις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις γνωρίζουν πολύ καλά ότι σπάνια τα κυβερνητικά κόμματα ή ακόμη και το πολιτικό σύστημα μιας χώρας μπορεί να βγει αλώβητο από μια οικονομική κατάρρευση που φέρνει τη χώρα σε αναγκαστικό δανεισμό από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Το παράδειγμα της Τουρκίας είναι πολύ χαρακτηριστικό: η προσφυγή στο ΔΝΤ στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 2000 διέλυσε το κεμαλικό πολιτικό κατεστημένο και έφερε στην εξουσία τους ισλαμιστές του Ερντογάν.
Στην Ελλάδα, οι ισχυρές πολιτικές δυνάμεις της μεταπολίτευσης κινδύνευσαν να εξαφανισθούν υπό το βάρος της οικονομικής κατάρρευσης, ενώ κέρδισαν έδαφος πολιτικές δυνάμεις που ιστορικά ουδέποτε είχαν φθάσει στο κατώφλι της εξουσίας. Στην εξέλιξη αυτής της μακράς κρίσης, που δεν επέτρεψε στη χώρα να βγει γρήγορα από τα μνημόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ, που σε άλλες εποχές έκανε αγώνα να συγκεντρώσει το 3% για να ξεπεράσει το εκλογικό όριο, έφθασε το 2015 να γίνει η βασική κυβερνητική συνιστώσα σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με μια επίσης περιθωριακή πολιτική δύναμη, το κόμμα Καμμένου.
Χρειάσθηκαν περισσότερα από δέκα χρόνια για να κλείσει αυτός ο κύκλος. Η διάψευση των ανεδαφικών προσδοκιών που είχε καλλιεργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, έφερε την πρώτη προσαρμογή των ψηφοφόρων στον ρεαλισμό και έκαναν, το 2019, μια δοκιμή επιστροφής στο ισχυρότερο κυβερνητικό κόμμα της μεταπολίτευσης, δίνοντας στη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη την εντολή να εφαρμόσει μια στρωτή οικονομική πολιτική και να κάνει πραγματικότητα τις μεταρρυθμίσεις που για χρόνια συζητούσαν κυβερνήσεις με τους ξένους πιστωτές, αλλά προχωρούσαν με βασανιστικά αργούς ρυθμούς.
Φαίνεται ότι οι ψηφοφόροι έκριναν τώρα πως αυτό το πείραμα ήταν αρκετά επιτυχές και έδωσαν μια ακόμη πιο ισχυρή εντολή στον Κυριάκο Μητσοτάκη να συνεχίσει την ίδια προσπάθεια, αυτή τη φορά με περισσότερες και ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις στο κράτος, τη Δικαιοσύνη, τη φορολογία και άλλα πεδία κρίσιμα για την ανάκαμψη της οικονομίας και τη βελτίωση της καθημερινότητας του πολίτη και του βιοτικού επιπέδου.
Το χθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα επιβεβαιώνει ότι το πολιτικό σύστημα ξαναβρίσκει την ισορροπία του, ύστερα από την ακραία διαταραχή της δεκαετούς οικονομικής κρίσης. Οι ψηφοφόροι, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, έχουν πάψει να υποστηρίζουν ακραίες επιλογές πολιτικής και δυνάμεις που δίνουν λαϊκιστικές υποσχέσεις εκτός των ορίων της λογικής. Φαίνεται, με άλλα λόγια, να διαμορφώνεται και πάλι μια ισχυρή πλειοψηφία πολιτών, που θέλουν να αγωνισθούν για την πρόοδο της οικονομίας και της χώρας μέσα από ορθόδοξες πολιτικές, μέσα από τον δρόμο που δείχνει η συμμετοχή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτό είναι και το μεγαλύτερο κέρδος από τις χθεσινές εκλογές: ότι διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις για την εμπέδωση της πολιτικής σταθερότητας, σε ένα πολιτικό σύστημα που έφθασε μόλις πριν από μερικά χρόνια στο χείλος της διάλυσης.
Αυτό δεν σημαίνει ότι το πολιτικό σύστημα και, πρωτίστως, η ΝΔ θα πρέπει να επαναπαυθούν σε δάφνες. Λάθη και αστοχίες, ιδίως στην οικονομική πολιτική, πληρώνονται πολύ ακριβά, όπως διδάσκει με πικρό τρόπο η πρόσφατη ιστορία. Και οι ίδιοι ψηφοφόροι που σήμερα επιδοκιμάζουν, πολύ εύκολα θα πετροβολήσουν ξανά όποιον βγάλει την οικονομία από τις ράγες της σταθερότητας και της ανάπτυξης.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
