«Σπάσιμο» της ΛΑΡΚΟ και πώληση του υγιούς τμήματος της εταιρείας

Στην λύση της εκκαθάρισης εν λειτουργία, όπως είχε συμβεί με την Ολυμπιακή, προχωρά η κυβέρνηση με την χρεοκοπημένη ΛΑΡΚΟ που συνεχίζει να καταβάλει παχυλούς μισθούς πάνω από 4.000 ευρώ το μήνα παρ' ότι χρωστά ποσά άνω των 500 εκατ ευρώ.

Σε ανακοινώσεις που μπορεί να γίνουν από τον υπ. Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κ. Χατζηδάκης ακόμη και μέσα στην εβδομάδα, θα προβλέπεται ότι θα πουληθεί το υγιές κομμάτι της μεταλλουργικής επιχείρησης, και με τα όποια έσοδα θα εξοφληθούν οι πιστωτές της, δηλαδή η ΔΕΗ, οι τράπεζες και οι προμηθευτές.

Δεδομένου όμως ότι τα χρέη προς τη ΔΕΗ ξεπερνούν τα 340 εκατ. ευρώ, προς τις τράπεζες τα 50 εκατ. και προς τους προμηθευτές τα 60 εκατ. ευρώ, δύσκολα θα εισπράξουν έστω και μικρό μέρος των παραπάνω οφειλών.

Θρυαλλίδα για τις παραπάνω εξελίξεις αποτέλεσε η προ ημερών παραπομπή της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, επειδή χρόνια τώρα, αυτή αρνείται να συμμορφωθεί με την απόφαση επιστροφής παράνομων κρατικών χορηγήσεων προς την ζημιογόνο μεταλλουργία, ύψους 136 εκατ. ευρώ. Επίσης προ ημερών η διοίκηση της ΔΕΗ μετέφερε στον Κ. Χατζηδάκη ότι τα μέλη του διοικητικού της συμβουλίου δεν δέχονται να βάλουν την υπογραφή τους κάτω από μια ακόμη ευνοϊκή ρύθμιση για την μεταλλουργία.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, η τελευταία έχει αρχίσει ξανά να μην της καταβάλει το ελάχιστο συμφωνημένο μηνιαίο ποσό για ηλεκτροδότηση, ύψους 2,5 εκατ. ευρώ. Τα χρέη της προς την ΔΕΗ, από 145 εκατ. ευρώ το 2012, κυμαίνονταν τον Αύγουστο του 2019 σε πάνω 340 εκατ. ευρώ, και η πρώτη, πληρώνει μισθούς, και υλικά, με χρήματα που χρωστά στην δημόσια επιχείρηση ηλεκτρισμού.

Σε αυτή την επιχείρηση που αρνείται να αποδεχθεί την πραγματικότητα, το μοντέλο λειτουργίας και το εργατικό της κόστος είναι δυσανάλογα των εταιρικών επιδόσεων και αποτελεσμάτων και αμφότερα συνιστούν πολλαπλή πρόκληση.

Πέρα από τα συσσωρευμένα χρέη και τα εκατοντάδες εκατ. ευρώ των παράνομων κρατικών ενέσεων ρευστότητας από το Δημόσιο, τα εξωπραγματικά επίπεδα μισθών και επιδομάτων στην χρεοκοπημένη μεταλλουργία, δεν περικόπηκαν στο παραμικρό κατά την διάρκεια των μνημονίων. Καμία από τις προηγούμενες διοικήσεις, και κυβερνήσεις, δεν τόλμησαν να τα αγγίξουν.

Χαρακτηριστικό είναι ότι ακόμη και σήμερα, η ΛΑΡΚΟ καταβάλλει πριμ παραγωγής έως και 6 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο «βρέξει-χιονίσει», παρ’ ότι συστηματικά τα τελευταία χρόνια η επιχείρηση παρουσιάζει ζημιές. Καταβάλλει επίδομα “ετοιμότητας” προκειμένου οι εργαζόμενοι ή τα στελέχη της να προστρέξουν στα εργοστάσια και τα ορυχεία τα Σαββατοκύριακα αν παραστεί ανάγκη, καθώς επίσης συνεχίζει να δίνει στο προσωπικό επιδόματα γαλοπούλας (40 ευρώ) και οβελία (100 ευρώ).

Οι αριθμοί πίσω από το δράμα της Λάρκο

Από τα στοιχεία λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ καταλαβαίνει, κάποιος αρκετά πράγματα για τις τεράστιες ζημιές περί τα 150 εκατ. ευρώ για την περυσινή χρονιά.

Τα στοιχεία δείχνουν το τεράστιο κόστος λειτουργίας της βιομηχανίας σιδηρονικελίου η οποία εδώ και χρόνια ζημιώνει τον Έλληνα φορολογούμενο με περίπου πέντε – έξι εκατομμύρια το μήνα. Επιπλέον έχει «φορτώσει» την ΔΕΗ με οφειλές άνω των 340 εκατ. ευρώ, ενώ έχει χρέη κοντά στα 60 εκατ. ευρώ σε προμηθευτές και άλλα τόσα στις ελληνικές τράπεζες.

Στο διάστημα Ιανουαρίου – Νοεμβρίου 2018 η ΛΑΡΚΟ χρειάστηκε να δαπανήσει περίπου 93 εκατ. ευρώ για «αναλώσιμα», δηλαδή είτε για λατερίτη, είτε για γαιάνθρακα, προπάνιο, και άλλων υλικών που χρησιμοποιεί στην παραγωγή σιδηρονικελίου. Άλλα 70,3 εκατ. ευρώ χρειάστηκε να δαπανήσει για την ηλεκτρική ενέργεια (56,9 εκατ. ευρώ) και για υλικά λειτουργίας και συντήρησης. Το ίδιο χρονικό διάστημα πλήρωσε και 27,2 εκατ. ευρώ σε μισθούς, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται τα 1,4 εκατ. ευρώ για «εργολαβικό προσωπικό», τα 2,65 εκατ. ευρώ για μεταφορείς και άλλα 5,85 εκατ. ευρώ για συνεργεία τρίτων σε επισκευές / συντηρήσεις.

Αν προστεθούν και διάφορες άλλες δαπάνες, το κόστος παραγωγής για την ΛΑΡΚΟ ανήλθε στο 11μηνο του 2018 σε 204,5 εκατ. ευρώ. Μαζί με τα έξοδα διοίκησης (5,15 εκατ. ευρώ!) και τα έξοδα διαθέσεως (6,1 εκατ. ευρώ), το συνολικό κόστος εκτοξεύθηκε στα 216 εκατ. ευρώ.

Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, το μέσο μικτό μισθολογικό κόστος της ΛΑΡΚΟ είναι 44.000 ευρώ χωρίς τις άλλες παροχές σε είδος. Η εταιρεία πληρώνει σήμερα περίπου 1.000.000 ευρώ το χρόνο για ιδιωτική ασφάλεια υγείας και άλλα 4.500.000 ευρώ το χρόνο για ιδιωτική ασφάλεια ζωής του προσωπικού. Επιπλέον, κάθε χρόνο δαπανώνται περίπου 3.000.000 έως 4.000.000 ευρώ για υπερωρίες ενώ καταβάλλεται και «πριμ ετοιμότητας» που μπορεί για ορισμένους υπαλλήλους να φτάνει τα 10.000 - 15.000 ευρώ το χρόνο. Τέλος, η ΛΑΡΚΟ πληρώνει και «πριμ παραγωγής» έχοντας μάλιστα θέσει πολύ χαμηλό πλαφόν παραγωγής ώστε να λαμβάνουν όσο το δυνατόν περισσότεροι το πριμ!

Το υψηλό κόστος παραγωγής, σε μια περίοδο χαμηλών διεθνών τιμών για το νικέλιο – με βάση το οποίο διαμορφώνεται και η τιμή του σιδηρονικελίου που παράγει η ΛΑΡΚΟ – είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Έπειτα από 27 χρόνια δεν έχουν επιλυθεί οι διαφορές της ΛΑΡΚΟ με τον εκκαθαριστή της λεγόμενης «Παλαιάς ΛΑΡΚΟ», δηλαδή της εταιρείας που υπήρχε πριν από την προηγούμενη απόπειρα εξυγίανσης της βιομηχανίας πριν από σχεδόν τρεις δεκαετίες. Ο εκκαθαριστής της «Παλαιάς ΛΑΡΚΟ» έχει προχωρήσει σε προσημειώσεις μεγάλου μέρους των περιουσιακών στοιχείων της ΛΑΡΚΟ. Επιπλέον, εξαιτίας αντιρρήσεων του ΤΑΙΠΕΔ στις μεθόδους αποτίμησης των περιουσιακών στοιχείων της ΛΑΡΚΟ η εταιρεία δεν έχει δημοσιεύσει ισολογισμούς για το 2016, το 2017 και το 2018.

Σήμερα μέτοχοι της εταιρείας είναι το ΤΑΙΠΕΔ με 55,2%, η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας με 33,4% και η ΔEΗ με 11,4%. Η ΛΑΡΚΟ είναι η μοναδική εταιρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση που παράγει σιδηρονικέλιο από το 1966. Διαθέτει τρία μεταλλευτικά κέντρα στις περιοχές της Εύβοιας, του Αγίου Ιωάννη στην περιοχή της Θήβας και της Καστοριάς, καθώς και ένα λιγνιτωρυχείο στα Σέρβια Κοζάνης. Το μεταλλουργικό εργοστάσιο της εταιρίας είναι στη Λάρυμνα της Φθιώτιδας, στο οποίο εκτός από σιδηρονικέλιο παράγονται σκουριά ηλεκτροκαμίνων, σκουριά μεταλλακτών και αδρανή υλικά όπως ασβεστόλιθος και σπηλίτης. Το μεγάλο πρόβλημα της ΛΑΡΚΟ εδώ και χρόνια είναι η χαμηλή περιεκτικότητα των μεταλλείων σε νικέλιο. Ετσι, για να βελτιωθεί η αποδοτικότητα της εταιρείας πρέπει το υπάρχον μετάλλευμα να ενισχύεται από άλλα πλουσιότερα σε νικέλιο από τη διεθνή αγορά, όπως συμφωνησε με την Telf η οποία φέρνει μετάλλευμα από την Γουατεμάλα.

Πριν από λίγες ημέρες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρέπεμψε τη χώρα μας εκ νέου στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει ανακτήσει «παράνομη κρατική ενίσχυση» ύψους 135,8 εκατ. ευρώ από την ΛΑΡΚΟ.

Η Επιτροπή ζητεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να επιβάλλει στη χώρα μας την καταβολή κατ' αποκοπήν ποσού περίπου 3.709 ευρώ ημερησίως για το χρονικό διάστημα από τις 9 Νοεμβρίου 2017 (ημερομηνία της πρώτης απόφασης του Δικαστηρίου) έως την ημερομηνία συμμόρφωσης της Ελλάδας με την απόφαση του Δικαστηρίου ή, εναλλακτικά, ελλείψει συμμόρφωσης, την ημερομηνία έκδοσης της δεύτερης απόφασης του Δικαστηρίου.

Το ελάχιστο κατ' αποκοπή ποσό δεν θα πρέπει να είναι χαμηλότερο από 1,3 εκατ. ευρώ. Επιπλεόν, ζητεί ημερήσια χρηματική ποινή ύψους περίπου 26.697 ευρώ από την ημέρα έκδοσης της απόφασής της Επιτροπής έως την ημερομηνία κατά την οποία η Ελλάδα θα θέσει τέρμα στην παράβαση. Αυτή η νέα προσφυγή της Κομισιόν φαίνεται πως οδήγησε τον υπουργό Περιβάλλοντος στην απόφαση να θέσει την ΛΑΡΚΟ σε εκκαθάριση εν λειτουργία.