Στην ακύρωση φόρων και προστίμων άνω των 300.000 ευρώ για σοβαρή υπόθεση φοροδιαφυγής προέβη φορολογικό δικαστήριο, καθώς ο χρόνος που απαιτήθηκε για τη συνεννόηση τριών ΔΟΥ και ενός Ελεγκτικού Κέντρου που ενεπλάκησαν στην υπόθεση οδήγησε στην παραγραφή της.
Κοντολογίς, η υπόθεση αφορά σε επιχείρηση εμπλεκόμενη σε έκδοση και λήψη πλαστών και εικονικών τιμολογίων το φορολογικό έτος 2007, αξίας περίπου 3 εκατ. ευρώ. Για να διαλευκανθεί η υπόθεση απαιτήθηκε η συνεργασία τριών ΔΟΥ (Κατερίνης, Δ’ Αθηνών, Καλλιθέας) και του Περιφερειακού Ελεγκτικού Κέντρου Λάρισας, που αποδείχτηκε χρονοβόρα. Ενώ τα στοιχεία υπήρχαν από το 2013 (ή και νωρίτερα), η πράξη προσδιορισμού του φόρου και των προστίμων κοινοποιήθηκε στον φορολογούμενο το 2015, εκτός προθεσμίας, σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, η οποία αφήνει και αιχμές για ολιγωρία.
Συγχρόνως η υπόθεση αναδεικνύει και ευρύτερα προβλήματα στον χώρο της φορολογικής δικαιοσύνης, σε ό,τι αφορά στην ταχύτητα εκδίκασης των υποθέσεων. Η εν λόγω υπόθεση αφορά στο έτος 2007, ο έλεγχος ολοκληρώθηκε μετά από 8 χρόνια το 2015. Ο φορολογούμενος υπέβαλε την προσφυγή το 2015 και η απόφαση του δικαστηρίου εκδόθηκε το 2024 και δημοσιοποιήθηκε το 2025, δηλαδή 9 ολόκληρα χρόνια μετά την υποβολή της.
Χορός πλαστών και εικονικών τιμολογίων
Ο λόγος που το Δημόσιο έχασε μια «δεμένη», κατά τις φορολογικές αρχές, υπόθεση, είναι οι προθεσμίες του χρόνου παραγραφής, που δεν τηρήθηκαν από τις τρεις Δ.Ο.Υ. και το ΠΕΚ και όχι η ουσία.
Ειδικότερα το 2009 διενεργήθηκε έλεγχος από το Περιφερειακό Ελεγκτικό Κέντρο Λάρισας σε επιχείρηση της Κατερίνης, και όπως προέκυψε από την έκθεση τακτικού ελέγχου φορολογίας εισοδήματος που συντάχθηκε, για τα οικονομικά έτη 2004 – 2008 (χρήσεων 2003 - 2007), χαρακτηρίστηκαν ύποπτες ορισμένες συναλλαγές με εταιρεία της Αττικής και ζητήθηκε από τη Δ’ ΔΟΥ Αθηνών να διερευνήσει τη νομιμότητα τους, «λόγω σοβαρών ενδείξεων περί εικονικότητας».
Ακόμη, το 2009 είχε διενεργηθεί έλεγχος από τη Δ.Ο.Υ. Κατερίνης, ενώ το ίδιο έτος ο επιχειρηματίας δήλωσε ότι λόγω πυρκαγιάς καταστράφηκαν τα φορολογικά βιβλία και στοιχεία που τηρούσε και προσκόμισε και σχετικό έγγραφο της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας.
Το 2014, η ΔΟΥ Κατερίνης εξέδωσε εντολή φορολογικού ελέγχου για επιχείρηση της περιοχής και συγκεκριμένα η εντολή αφορούσε μερικό φορολογικό έλεγχο εισοδήματος, Φ.Π.Α. λοιπών φόρων, τελών – εισφορών και ορθής εφαρμογής τήρησης βιβλίων και έκδοσης στοιχείων, για τη χρήση 2007.
Αιτία του ελέγχου αποτέλεσε η αποστολή (εντός του 2014) στη ΔΟΥ Κατερίνης δελτίων πληροφοριών από τη Δ.Ο.Υ. Καλλιθέας, ότι η εν λόγω επιχείρηση είχε εμπλακεί στην έκδοση και λήψη εικονικών τιμολογίων το 2007 μεγάλης αξίας.
Μετά την ολοκλήρωση της αλληλογραφίας μεταξύ των τριών ΔΟΥ και του ΠΕΚ Λάρισας, για την επίμαχη φορολογική χρήση 2007, η ΔΟΥ Κατερίνης εξέδωσε το 2015 την έκθεση ελέγχου, στην οποία γινόταν λόγος για την έκδοση εκατοντάδων πλαστών και εικονικών τιμολογίων αξίας συνολικής καθαρής αξίας (τουλάχιστον) 2.856.245,71 ευρώ.
Τελικά, καταλογίσθηκε στον προσφεύγοντα διαφορά κύριου φόρου 148.998,63 ευρώ και πρόσθετος φόρος λόγω ανακρίβειας 178.798,36 ευρώ (σύνολο 327.796,99 ευρώ) για τη διαχειριστική περίοδο από 1.1.2007 έως 31.12.2007.
Κατά της πράξης αυτής, μεταξύ άλλων, άσκησε ο προσφεύγων το 2015 ενδικοφανή προσφυγή ενώπιον της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών της Α.Α.Δ.Ε. επαναφέροντας τους ισχυρισμούς που προβλήθηκαν και κατά τη διαδικασία ενώπιον της φορολογικής αρχής και επικουρικώς, ότι υπό το νεότερο και ευμενέστερο νομοθετικό καθεστώς δεν προβλέπεται η δυνατότητα απόρριψης των βιβλίων και στοιχείων ως ανεπαρκών και ανακριβών εκ του ότι κατηγορείται για λήψη εικονικών τιμολογίων και συνεπώς, πάσχει η προσβαλλόμενη πράξη.
Όμως η ΔΕΔ απέρριψε σιωπηρώς την προσφυγή, επικυρώνοντας τον «λογαριασμό» του φορολογικού ελέγχου.
Κατόπιν ο επιχειρηματίας προσέφυγε στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, υποστηρίζοντας ότι μεταξύ των άλλων η υπόθεσή του έχει παραγραφεί, λόγω παρέλευσης της πενταετίας, καθώς η υπόθεση αφορά τη χρήση 2007 η οποία παραγράφονταν το 2013, ενώ το «φύλλο ελέγχου» του κοινοποιήθηκε το έτος 2015.
Η απόφαση του ΔΠΘ
Το διοικητικό πρωτοδικείο της Θεσσαλονίκης τον δικαίωσε και με την απόφασή του (ΔΠΘ 270/2024) ακύρωσε τους φόρους και τα πρόστιμα, επειδή έκρινε ότι η υπόθεση πράγματι είχε παραγραφεί, αφήνοντας παράλληλα σαφείς αιχμές για ολιγωρία των εμπλεκόμενων ελεγκτικών υπηρεσιών.
Σύμφωνα με τη νομοθεσία και τις αποφάσεις του Συμβουλίου της επικρατείας, η πενταετής προθεσμία της προθεσμίας, παρατείνεται στη 10ετία εάν προκύψουν «συμπληρωματικά στοιχεία», που αφορούν στοιχεία τα οποία δεν είναι εν γνώσει της ελεγκτικής αρχής, εντός της πενταετίας.
Όμως στην προκειμένη περίπτωση, τα στοιχεία για τα πλαστά και εικονικά τιμολόγια της χρήσης 2017 ήταν σε γνώση άλλων ΔΟΥ (Δ΄ Αθηνών και Καλλιθέας) από το 2013 (εντός προθεσμίας παραγραφής), ενώ ο έλεγχος και η Πράξη Διοικητικού Προσδιορισμού του φόρου εκδόθηκε το 2015 (μετά την παρέλευση της πενταετίας).
Χαρακτηριστικά το δικαστήριο σημειώνει στην απόφαση, πως, εάν εντός της πενταετούς προθεσμίας παραγραφής περιέλθουν σε φορολογική αρχή πληροφορίες από έτερη φορολογική αρχή περί πιθανότητας εικονικών συναλλαγών φορολογούμενου αρμοδιότητά της, τότε είναι υποχρεωμένη να προβεί σε σχετικό έλεγχο, έκδοση και κοινοποίηση των οικείων καταλογιστικών πράξεων εντός της πενταετούς προθεσμίας παραγραφής και δεν μπορεί να αναμείνει, για την έναρξη του ελέγχου και την έκδοση και κοινοποίηση των σχετικών πράξεων, την ολοκλήρωση του ελέγχου από την έτερη φορολογική αρχή.
Σε αντίθετη περίπτωση, η έκθεση ελέγχου της φορολογικής αρχής που είναι αρμόδια για τον εκδότη των εικονικών στοιχείων δεν αποτελεί συμπληρωματικό στοιχείο, το οποίο θα μπορούσε να δικαιολογήσει την επιμήκυνση της πενταετούς προθεσμίας παραγραφής σε δεκαετή και την έκδοση και κοινοποίηση καταλογιστικών πράξεων εις βάρος του λήπτη των στοιχείων μετά την πάροδο της πενταετίας.
Τονίζει, δε, ότι στην αρμόδια Δ.Ο.Υ είχαν περιέλθει πληροφορίες για πιθανές εικονικές συναλλαγές μεταξύ του προσφεύγοντος και τρίτου προσώπου ήδη από το έτος 2007 και συνεπώς, τα δελτία πληροφοριών έτους 2013 που αποτέλεσαν το έναυσμα του επίδικου ελέγχου δεν αποτελούν «νέα στοιχεία» ώστε να παραταθεί η πενταετής παραγραφή.
Τέλος, το δικαίωμα του Δημοσίου για την επιβολή κύριου και πρόσθετου φόρου εισοδήματος για την ένδικη χρήση είχε υποπέσει σε πενταετή παραγραφή κατά τον χρόνο έκδοσης και κοινοποίησης της προσβαλλόμενης πράξης και στο πλαίσιο αυτό, δέχεται την προσφυγή.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news
