Δεν απέχει πολύ η ημέρα που ο σημερινός πελάτης της ΔΕΗ ή άλλου ενεργειακού παρόχου, θα πάψει να είναι παθητικός αποδέκτης λογαριασμών, αλλά θα πουλά ρεύμα στο ηλεκτρικό σύστημα της χώρας.
Οι πολλαπλές ζώνες τιμολόγησης που θα υπάρχουν στη διάρκεια της ημέρας (όχι μόνο ημερήσιο και νυχτερινό, όπως σήμερα) θα του επιτρέπουν να αγοράζει ρεύμα όταν αυτό κοστίζει φθηνά, να το αποθηκεύει στην οικιακή του μπαταρία, και να το χρησιμοποιεί σε άλλες ώρες της ημέρας, όταν αυτό είναι ακριβό ή και να το πουλάει στο δίκτυο.
Σε αυτή την εικόνα από το όχι και τόσο μακρινό μέλλον, ο καταναλωτής, έχοντας φορτίσει το ηλεκτρικό του αυτοκίνητο το βράδυ, όταν θα φτάνει στην εργασία του, θα το σταθμεύει κοντά στο κοντινότερο σταθμό φόρτισης, και θα πουλά στην εταιρεία όπου εργάζεται την περίσσεια ενέργεια, κρατώντας μόνο όση του χρειάζεται για να επιστρέψει στο σπίτι.
Αντί για ένας ακόμη πελάτης κάποιου ενεργειακού παρόχου, θα είναι πωλητής ενέργειας στο ηλεκτρικό σύστημα της χώρας, δηλαδή prosumer (ο όρος προκύπτει από την σύνθεση των λέξεων producer - consumer), κερδίζοντας χρήματα από την συγκεκριμένη δραστηριότητα. Όσο για την εταιρεία με την οποία θα είναι συμβεβλημένος, θα τον αντιμετωπίζει ως ένα είδος συνεργάτη, αφού αμφότεροι θα εμπορεύονται ρεύμα από αιολικά, φωτοβολταϊκά, συμβατικά καύσιμα ή άλλες πηγές, το οποίο με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα μεταπωλούν.
Οι έξυπνοι μετρητές
Τα παραπάνω δεν είναι βγαλμένα από σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Το μέλλον πλησιάζει με μεγάλες ταχύτητες, οι έξυπνοι μετρητές και η αποκεντρωμένη παραγωγή συνθέτουν ένα τεχνολογικό οικοσύστημα που σύντομα θα πρωταγωνιστεί, με κυρίαρχο το ρόλο των ΑΠΕ, εφόσον επαληθευτούν οι εκτιμήσεις για ραγδαία πτώση του κόστους της πράσινης ενέργειας.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι αν στο τέλος της επόμενης δεκαετίας το μερίδιο των ΑΠΕ στην τελική κατανάλωση ενέργειας φθάνει το 61%, σύμφωνα τουλάχιστον με το εθνικό σχέδιο για την ενέργεια και το κλίμα του 2030, σε τριάντα χρόνια από σήμερα, δηλαδή το 2050, το αντίστοιχο ποσοστό θα ξεπερνάει το… 95%.
Αυτά τουλάχιστον προβλέπει το σχέδιο για την μακροχρόνια στρατηγική του 2050, που έδωσε χθες σε δημόσια διαβούλευση το υπουργείο Περιβάλλοντος & Ενέργειας. Είναι ο οδικός ενεργειακός χάρτης για το που θέλει να πάει η Ελλάδα τα επόμενα τριάντα χρόνια, δηλαδή ο μετασχηματισμός της σε μια οικονομία με μηδενικό ανθρακικό αποτύπωμα, και ο οποίος κουμπώνει με το "Green Deal" που παρουσιάστηκε χθες από την Κομισιόν στις Βρυξέλλες, πυροδοτώντας αντιδράσεις από τα κράτη που εξαρτώνται ακόμη σε μεγάλο βαθμό από τον άνθρακα.
Κονδύλια για τη μετάβαση
Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, και άλλες χώρες της ανατολικής Ευρώπης ζητούν από τις Βρυξέλλες οικονομική στήριξη για να δώσουν την συγκατάθεσή τους στις αυστηρότερες περιβαλλοντικές προδιαγραφές για τη βιομηχανία τους, η οποία στηρίζεται ακόμη στα ορυκτά καύσιμα.
Ερίζουν όλοι για μια όσο το δυνατόν μεγαλύτερη πίτα από τα κονδύλια του αποκαλούμενου Ταμείου Δίκαιης Μετάβασης, εκείνου δηλαδή που θα χρηματοδοτήσει με κοινοτικούς πόρους τον μετασχηματισμό των περιοχών που εξαρτώνται από τον άνθρακα και τον λιγνίτη, όπως για παράδειγμα η Δυτική Μακεδονία.
«Είναι κατανοητό ότι όλοι απαιτούν μερίδιο από τον Μηχανισμό Δίκαιης Μετάβασης, αλλά οι περιοχές που παράγουν λιγνίτη ή και άνθρακα θα πρέπει να έχουν προτεραιότητα», ανέφερε χαρακτηριστικά στην παρέμβασή του κατά το δείπνο των Ευρωπαίων ηγετών ο Κ. Μητσοτάκης. Σημειωτέον πάντως ότι η Ελλάδα έχει υιοθετήσει από τις πιο φιλόδοξες πανευρωπαϊκά πράσινες ατζέντες.
Στοίχημα η αποθήκευση ενέργειας
Το ενεργειακό μέλλον σε κάθε περίπτωση δεν θα μοιάζει σε τίποτα με το παρόν. Έννοιες όπως κατανάλωση ενέργειας, εξοικονόμηση, αποθήκευση, ηλεκτρικό αυτοκίνητο, παραγωγή ηλεκτρισμού, στο εξής δεν θα έχουν καμία σχέση με όσα ξέραμε. Επιχειρηματικοί όμιλοι, μετασχηματίζονται με την βοήθεια της τεχνολογίας, και της πληροφορικής, σε σύγχρονες εταιρείες παροχής προσωποιημένων ηλεκτρονικών υπηρεσιών, μοντέλο που θέλει να ακολουθήσει και η ΔΕΗ.
Κυρίως όμως, η νέα αυτή εποχή που σε πολλές προηγμένες χώρες του πλανήτη, κάνει ήδη αισθητή την παρουσία της, δεν θα αφορά μόνο την παραδοσιακή εξοικονόμηση ενέργειας. Στο αυριανό τοπίο της αγοράς ηλεκτρισμού, οι καταναλωτές δεν καλούνται να μειώσουν την κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας στις συσκευές τους, προκειμένου να πληρώνουν λιγότερα χρήματα. Καλούνται να αποθηκεύσουν την περίσσεια ενέργεια, και να την πουλήσουν πίσω στο δίκτυο ηλεκτρισμού. Εργαλείο τους, η πληροφορική, που κάνει τα ηλεκτρικά δίκτυα ποιο εξυπνα και προσιτά.
Σκεφτείτε το εξής παράδειγμα. Έχοντας φορτίσει στη διάρκεια της νύχτας την μπαταρία του ηλεκτρικού του αυτοκινήτου, ο καταναλωτής ξεκινά για την δουλειά του και παρκάρει σε γειτονικό χώρο στάθμευσης ο οποίος διαθέτει φορτιστή για ηλεκτροκίνηση. Συνδέει το όχημά του σε αυτόν, και τροφοδοτεί μια εταιρεία (αυτήν όπου εργάζεται ή μια οποιαδήποτε άλλη), με τις περίσσειες ποσότητες ρεύματος της μπαταρίας του, όσο αυτό θα βρίσκεται σταθμευμένο. Έχοντας κρατήσει μόνο την απαραίτητη ενέργεια που του χρειάζεται για να επιστρέψει στο σπίτι, παρκάρει το αυτοκίνητο του στο γκαράζ, και επανασυνδέει την μπαταρία του στον οικιακό φορτιστή.
Ζούμε στην δεκαετία της ψηφιακής ενέργειας, και πολλοί καταναλωτές σε ευρωπαϊκές χώρες, όπως οι Βρετανία, Γερμανία και Ολλανδία, μπορούν και αποθηκεύουν σε οικιακού τύπου μπαταρίες, ενέργεια που αγοράζουν από το δίκτυο όταν αυτή κοστίζει χαμηλά, προκειμένου να την εκμεταλλευτούν άλλες ώρες της ημέρας, ώστε να καλύψουν τις ανάγκες τους ή να την πουλήσουν κατα τις ώρες αιχμής του φορτίου, για παράδειγμα τα απογεύματα ή τα βράδια. Τότε δηλαδή που η τιμή αγοράς της κιλοβατώρας είναι ακριβή λόγω της μεγάλης ζήτηση για ρεύμα.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news 
